Veel gepraat vandaag. Met een andere mama over uitdagingen en hoe die al dan niet aangemoedigd worden. Met vriendin F. bij de koffie over de kinderen en hun pleziertjes en ‘probleempjes’, over de gezondheid en over de bezigheden.
Met de leraar op school over pesten en opvolgen. Met de zorgjuf over extra uitdaging of niet en hoe dat in de gaten te houden.
Ook veel gefietst. Van huis naar de scholen. Van school naar de koffieplaats. Te voet meegewandeld naar vriendin F. haar huis en ondertussen nog meer praten. Van het huis van vriendin F. naar school. Van school naar huis.
De twee uur dat we ’s middags dan thuis waren heb ik nog eens een laatste keer genoten van het alleenzijn met Anna: dit is haar laatste vrijdag alleen thuis met mij. Volgende week zijn broers en zus ook thuis en daarna start ze met de eerste kleuterklas. Ik zal serieus mogen wennen.
’s Namiddags van thuis weer naar school om de kinderen op te halen. Van school naar school naar huis. Van huis naar de fietsenwinkel om zowel mijn licht als het licht van Zelie haar fiets te laten herstellen … en dan te voet weer naar huis.
In de vooravond dan toch de auto genomen: na het vele fietsen waren zowel mijn jas als mijn truien eronder doorweekt geraakt en sinds ik toch geen fiets meer heb tot morgen … Ik moest dus niet ver zoeken voor een excuus.
Vanavond dan verwacht onverwacht bezoek gekregen van de voltallige scoutsleiding van Zelie. Verwacht omdat ze eerder deze week gebeld hadden dat ze zouden afkomen; onverwacht omdat ze de afspraak nog gingen bevestigen en dat niet gedaan hadden. Maar welkom waren ze sowieso. Altijd leuk om de mensen die voor uw kinderen zorgen eens even op het gemak te kunnen spreken. Binnen een paar weken komen ook de leiding van Louis op bezoek. Als het even sympathieke mensen zijn dan gaan ze alletwee een goed jaar tegemoet.
En na al die actie kruip ik nu in mijn bed want morgen is het nog altijd geen vakantie: die begint pas als de kinderactiviteiten ook een weekend rusten.