Vanavond weer eens een hoofdstukje afgesloten in de opvoeding van de kinderen: vandaag was het de laatste dag dat Anna naar de peutertuin is gegaan. Morgen is Michel thuis, overmorgen ben ik thuis, dan is het weekend en op maandag begint Anna met de kleuterschool.
Voor haar twee kinderverzorgsters heb ik een schoon boekeetjen gekocht en vanavond heb ik er eentje laten afgeven door Anna (’s ochtends en ’s avonds is er telkens maar één iemand). Zij zal dan de tweede afgeven aan de andere verzorgster morgen.
Drie kinderen zijn daar geweest. Drie kinderen die zich daar zeer goed gehad hebben en er qua ontwikkeling met sprongen op vooruit gegaan zijn. De juiste en nodige stimulaties en verzorging en liefde gekregen tijdens de uren dat wij er niet konden zijn. De kinderverzorgster vroeg of wij content zijn geweest van hen. Uiteraard, anders zou ik er geen drie kinderen naartoe gestuurd hebben.
Onze kleinste meid is nu officieel geen peuter meer. Snif.
Amai, is dat geen ongelooflijk “raar” gevoel, je laatste kindje die bijna start op school? Ik krijg hier nu al de kriebels bij de gedachte dat ons eerste hoogstwaarschijnlijk in maart zal starten op school. ’t Gaat toch allemaal ontzettend snel…
En de meter is ontzettend trots! Dat verdient een dikke knuffel, niet vergeten he… 🙂
twee zelfs 🙂