Gisterennamiddag heb ik een halve dag vrij genomen. Eens niet omdat ik het één of ander voor of met de kinderen moest doen, maar geheel en alleen voor mijzelve.
Enige tijd geleden had ik immers vriendin E. gecontacteerd om het één of ander aan te vragen en van het één kwam het ander en toen zei ze me dat hun kantoor een seminarie organiseerde en of ik geen zin had om deel te nemen en aangezien ik altijd al ongelooflijk geïnteresseerd ben geweest in sociaal recht wou ik direct ‘ja’ zeggen, maar heb ik toch eerst eens gekeken of ik alles georganiseerd kreeg vooraleer ‘ja’ te zeggen.
Want het seminarie begon om 17u en normaal gezien ben ik dus pas in Gent om 16u50 en tegen dat ik dan alle kinderen afgehaald heb en thuis ben is het dan al gauw 17u40 en den anderen is normaal gezien pas thuis om 18u45. Dus moest ik vragen aan den anderen of hij op die dag vroeger thuis zou kunnen zijn, moest ik een halve dag op het werk kunnen nemen om de kinderen om 16u van school te kunnen halen en moes ik zien hoe het te regelen voor Zelie haar activiteiten op dinsdag.
Gebel, gemail, geregel en organisatorisch kwam het in orde. Zodus kon ik mij inschrijven en gisteren was dan de dag aangebroken. Praktisch ging het allemaal vlotter dan verwacht. Ik was om 15u in Gent, kon nog even langs thuis passeren voor ik de kinderen van school afhaalde. Om 16u20 waren we dan allemaal thuis, Michel was ondertussen ook thuis, Zelie had nog tijd om een deel van haar huiswerk te maken en zo vertrok ik dan met haar om 16u45 om haar af te zetten aan de balletschool (vrienden konden haar afhalen en aan de muziekschool afzetten en ze kwam dan te voet naar huis) en om klop 17u kwam ik binnen in het gebouw van het seminarie.
Er was voorzien om 2,5u seminarie te geven met een koffiepauze ertussen en de tijd vloog voorbij. Interessante onderwerpen, goede sprekers, vlot gebracht en boeiend. Meer moet dat niet zijn. De laatste spreker was mijn oud-prof sociaal recht. Altijd één van mijn lievelingsproffesoren geweest en hij is nog niets veranderd.
Daarna was er nog een walking dinner om af te sluiten. Lekkere hapjes, lekker eten, beetje gebabbeld en dan op tijd naar huis. De nacht van maandag op dinsdag had ik maar 3 uur geslapen en ik begon stilletjes aan door mijn benen te zakken. Eigenlijk, het feit dat ik niet in slaap ben gesukkeld tijdens het seminarie zegt al genoeg over de kwaliteit van de sprekers en de onderwerpen.
En vanaf nu weer doen wat ik deed nadat ik afgestudeerd was (en waarmee ik gestopt ben door kinderen te krijgen): de evolutie in het sociaal recht meer in de gaten houden en eens een seminarie meer meepikken.
Was erg blij dat je er was – het was wel even druk met links en rechten nog wat vraagjes op de receptie achteraf, maar we doen binnenkort eens rustig met een glaasje.