Gedurende het jaar kijk ik niet naar het nieuws. Ik lees ook niets van kranten. Dat weiger ik gewoon.
En dan komt het jaaroverzicht op het einde van het jaar en val ik van de ene verbazing in de andere, zo van ‘amai, is dit ook gebeurd?’ of krijg ik meer verklaring over dingen waar ik vaag wel iets van gehoord heb.
En dan weet ik ook direct weer waarom ik niet naar het nieuws kijk of waarom ik weiger kranten te lezen. Ziek ben ik op het einde van zo’n overzicht. Gewoon onpasselijk. Er is toch zo weinig positief nieuws in gans zo’n overzicht. Ellende en miserie troef.
Mijn kop in het zand steken is het niet echt. Het zijn dingen die ik wéét, maar waar ik liever niet dagelijks met mijn neus ingeduwd wordt.
Niet dat het een waterdichte tactiek is, maar het is de beste die ik voor mij kan bedenken.
Dat doe ik ook, het nieuws vermijden. Ik hoor wel af en toe het nieuws op de radio, en ook op het internet kom ik af en toe wel eens wat nieuws tegen. Maar ik zoek het niet bewust op…
Ik ben vier jaar geleden gestopt met nieuws volgen, toen Bush voor de tweede keer verkozen werd. Ik was het allemaal zo kotsbeu. Bovendien gebeurde het steeds vaker dat ALS ik naar het Nieuws op tv keek, dat ik op het einde zat te bleiten van miserie.
En nu… voel ik me prima. De belangrijke dingen hoor ik toch wel, ik weet altijd wel min of meer wat er gaande is, maar zoals je het zelf al zegt “ik hoef er niet dagelijks met mijn neus ingeduwd te worden”.
Ik werd ook letterlijk misselijk tijdens het kijken van het nieuwsoverzicht: zoveel miserie. Soms begon ik echt bijna te wenen, zeker als het over het lijden van kinderen ging…
Ik wou naar het overzicht kijken om ook eindelijk eens deftig op de hoogte te zijn van wat er het voorbije jaar gebeurd is, maar ik heb het niet kunnen volhouden.
Hier ook geen nieuwskijker. Zo nu en dan vang ik een glimps op via igoogle, maar daar staat een filter op zodat enkel het politieke nieuws doorkomt en nieuws dat ik nodig heb voor mijn opleiding.
Toch een beetje struisvogel vind ik, maar ik begrijp het wel.
Het Ãs allemaal niet om vrolijk van te worden hé.
zelfs heel veel struisvogel, maar liever dat dan constant onpasselijk rondlopen. Dat gevoel expres opzoeken hou ik liever voor als ik zwanger ben 🙂
Onlangs iets gelezen in de trant van: “Mochten we enkel goed nieuws brengen, dan krijgen we dat nooit in een journaal van een half uur gepropt.” Dat doet me dan weer hopen. Maar het jaaroverzicht heb ik ook niet kunnen en willen bekijken.