Mijnen beschermengel is blijkbaar ook actief als ik niet in de auto zit.
Vorige week donderdag vergat ik mijnen laptop op de trein en tegen dat ik het doorhad was hij natuurlijk al lang verdwenen. Sh*it dus. Niet zo goed. Niet dat het mijnen computer is als in ‘met mijn eigen geld gekocht’, maar het is er enen van het werk en dus zou ik het vandaag mogen gaan uitleggen.
Donderdagavond nog het formulier op de website van de NMBS ingevuld voor verloren voorwerpen, maar ik had er geen hoop op dat ik er ooit nog iets van zou horen.
Deze voormiddag dan langs de IT afdeling op het werk gepasseerd om mijn foutje mee te delen en gelukkig maakte de chef er geen al te groot probleem van: verklaring afleggen, aangifte bij de NMBS doorgeven en vijf minuten later had ik al een vervangcomputer. Kwestie dat het anders moeilijk werken wordt zonder computer.
Om 14u45 deze namiddag kreeg ik dan telefoon van een 09 nummer: het station in Gent, zo bleek. Er was een pakje toegekomen voor mij, vanuit Eupen. En laat Eupen nu toch wel niet de eindhalte zijn van de trein waar ik mijn computer donderdag op kwijtgeraakt was.
Een lichte euforie maakte zich dus meester over mij: computer niet gestolen! Joepie! Onmiddellijk naar IT gebeld met het goede nieuws en deze avond, toen ik in Gent toekwam, langs ‘Verloren voorwerpen’ gepasseerd om mijn pakje af te halen. Uiteraard had ik nog zo mijn twijfels, of alles er dus nog in zou zitten en het niet alleen mijn tas zou zijn, maar eens het pakje geopend bleek het dus wel degelijk mijn laptop (mét tas en alle inhoud) te zijn én er is niets aan. Dit postje is dus vanop mijn eigen vertrouwde laptop.
Hoe beloon je nu ook weer zo’n bewaarengel want de mijne heeft al serieus zijn pluimen verdiend.