Gisteren is Louis dan maar thuisgebleven van school. Gelukkig was Michel in de voormiddag thuis om te werken zodat ik ‘mijn’ planning niet omver moest gooien: eerst leesuurtje in Louis zijn klas en dan de tweewekelijkse koffie met A., een andere mama.
Heel zwaar ziek is Louis nl. niet: koorts, hoofdpijn maar alletwee niet overdreven. Eens hij Nurofen binnenheeft merkt hij er eigenlijk niets meer van. Dus konden we gisterennamiddag, toen broer en zusjes en vriendinnnetje Eva thuiskwamen, met zijn allen een milkshake gaan drinken. Maar toen we thuiskwamen voelde hij zich toch weer wat slapjes, dus is hij duidelijk niet in staat om een beetje inspanning te leveren. Vegeteren voor de TV en de computer is wat hij momenteel doet.
Deze ochtend is Zelie dan gesneuveld. Toen ik haar het eerst zag, rond 8u deze ochtend, zei ze dat ze gewoon iets wou drinken en dan ging verderslapen. Niet van haar gewoonte maar omdat ik met Anna ging zwemmen (jaja, mijn zaterdagplanning is nu nog een stuk zwaarder gemaakt want Anna heeft nu op zaterdagochtend ook zwemles) bleef ik er niet bij stilstaan.
Van de zwemles passeer ik eigenlijk gewoon thuis om Jan en Zelie dan op te halen om te gaan turnen en toen ik toekwam bleek Zelie nog in pyjama te zitten. Ik werd kwaad en zei dat ze zich moest haasten toen ze begon te huilen en zei dat ze hoofdpijn had. Koorts genomen en lap, ze heeft het ook zitten.
Twee zieke kinderen en ik moet toegeven dat ik mij ook alles behalve goed voel: hoofdpijn, een keel die rauw aanvoelt en druk boven mijn ogen. We gaan ‘gezellige’ dagen tegemoet, lijkt mij.