Het was weer één van die dagen vandaag. Anna doodmoe waardoor ze serieus lastig was, zowel deze ochtend als vanavond. Tegendraads, niet mee willen werken, krijsen, wenen, … en dan begint dat op de duur zo op mijn zenuwen te werken dat ik met mijn kop tegen de muur zou lopen wat uiteraard ook niet bevorderlijk is om haar te kalmeren.
Michel is dan de persoon om haar te kalmeren en dus deze ochtend is dat gelukt. Maar vanavond had hij zijn trein gemist en was het moeder en dochter tegenover elkaar. Er zijn gemakkelijker gevechten.
Toen ik Louis van school haalde hoorde ik hem al krijsen tot op de speelplaats. Enorm groot drama dus. Wat het probleem juist was en wat de oorzaak was geweest, dat was tegen dan al helemaal niet meer te achterhalen: hij was teveel over zijn toeren om nog enige uitleg te kunnen geven. Maar dus was er een groot probleem want hij was niet meer voor rede vatbaar en weigerde nog te luisteren.
Een jongen van 8 ergens toe dwingen … niet gemakkelijk, zeker Louis niet als hij in zo’n bui is. De aanleiding was nochtans maar iets stoms geweest, zeker niets waar hij ‘normaal’ een toer voor zou krijgen: de leraar had hem gewoon gevraagd om een papier, dat Louis had gebruikt, in de vuilbak te smijten. Dus proberen kalmeren, maar hoe meer ik probeerde hoe erger het werd. Dan maar strenger en hem bijna fysiek gedwongen (neen, niet slaan, maar ik ging hem wel dragen naar het papier) en pas toen wou hij het eindelijk opruimen. Daarna hem gedragen naar de leraar om zijn excuus aan te bieden en hem dan gerust gelaten zodat hij op zijn eigen tempo kon afkoelen.
Hij is dan al wenend zijn fiets gaan halen en heeft bijna de ganse weg naar huis geweend. Pas toen we thuiskwamen was hij opgehouden en gekalmeerd.
Ook Zelie had haar dag blijkbaar niet. Net geen tranen, maar het scheelde ook niet veel. Blijkbaar denkt ze dat een vriendin boos is en ze weet niet waarom en natuurlijk heeft ze er niet naar gevraagd. Maar dat beteuterd gezichtje, mijn hart brak. Gelukkig is er morgen nog een schooldag en kan ze dan nog met haar vriendin praten zodat ze niet verdrietig het weekend moet beginnen.
De enige die vandaag dus geen problemen had was Jan. Vrolijk als altijd met veel blabla.
Oef! Weekend morgen. Ik ben duidelijk niet de enige die er nood aan heeft.