Vandaag waren zowel Michel als ik ’thuis’. T.t.z. Michel had een afspraak met de medische sector en ik moest onder de middag in Brussel zijn. Maar ’s ochtends waren we dus thuis en ook in de namiddag. Twee belangrijke momenten voor de kinderen: het eerste om ze klaar te maken en naar school te brengen, het tweede om ze af te halen van school.
Als we dan zo eens thuis zijn in de vroege namiddag, dan is dat zo’n gemak. Geen over-en-weer gesleur met de kinderen om één (of meer) ervan naar één of andere activiteit te voeren. Neen: gewoon dat ene kind voeren terwijl de andere op het gemak thuis kunnen blijven bij Michel.
Geen gehaast om de kinderen te eten te geven. Gewoon op het gemak naar huis en gezellig aan tafel voor er weer iemand ergens naartoe moet.
Alles gewoon meer op het gemak, zowel voor mij als voor de kinderen. Tijd om te babbelen, te spelen, huiswerk te maken, te eten, in bad te gaan en gewoon te genieten van elkaar en elkaars gezelschap.
En dan droomt ge: moesten we nu eens geld genoeg hebben, zou het dan niet zalig zijn om gewoon thuis te blijven? Overdag te doen waar ge zin in hebt om dan vanaf 16u u volledig te kunnen focussen op de kinderen. Meer aan elkaar hebben en niet altijd zo haast haast haast van hier naar daar en van hot naar her.
Het zit er niet direct in, dat thuisblijven, maar ondertussen geniet ik toch maar extra van die zalige uitzonderlijke dagen dat we gewoon eens thuis zijn op een werkdag.