Even rust

Dit weekend was het digitale doe-beurs in Gent. Den anderen zat daar het hele weekend voor het Project, dus was ik alleen met de kinderen.

Zaterdagvoormiddag was er de normale routine en met Louis op weekend was dat toch één kind minder om rekening mee te moeten houden. ’s Namiddags, eens Zelie naar de scouts was, ben ik met Anna en Jan een bezoek gaan brengen aan hun papa. Ik wou wel eens zien wat er te doen was én er was daar kinderopvang en misschien zouden de kinderen dat wel leuk vinden.

En of ze het leuk vonden. Terwijl ik boven een beetje probeerde te helpen bleven zij gezellig beneden spelen. Ze waren lang ook de enige kinderen en er waren twee meisjes om op de kinderen te passen, dus hoe veel meer aandacht konden ze zich wel niet wensen?

Anna is twee keer naar boven gekomen om te kijken of we er nog waren, maar Jan hebben we niet gezien. Ze was telkens in gezelschap van één van de meisjes en dat meisje moest telkens wachten tot ze terug naar beneden zou gaan: papa of ik mochten dat niet doen.

Deze voormiddag zijn we dan met z’n allen (min papa dan) Louis gaan afhalen. Na hun bad en middageten heb ik de kinderen dan gewoon rechtstreeks naar de opvang daar gebracht: Jan en Anna vroegen om terug te gaan en Zelie en Louis wilden wel meegaan.

Terwijl zij daar waren (met papa dus wel een verdieping hoger) ben ik terug naar huis gegaan om eindelijk de cakejes te bakken die Anna dan morgen naar school zal meenemen voor haar verjaardag. Zo’n gemak zeg als de kinderen er niet zijn en gij dan kunt doorwerken. Maar ze hebben zich zo geamuseerd en toen ik hen terug ging afhalen waren ze teleurgesteld: nu al?

Toch leuk hé als iedereen content is.

Een gedachte over “Even rust”

  1. Hey Sandra!!

    Ik ben al google-end op de blog gekomen. Ik was eerst niet zeker of het van jou was maar toen ik de foto’s zag van plopsaland was ik zeker! Wat een prachtige kinderen heb je!!
    Laat je iets weten via mail dan kunnen we eens verder kletsen (over vroeger, jeezes wat is dat lang geleden!!!)
    groetjes,
    Katrien Vekeman

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *