Morgen is het feest bij mijn zus. Haar oudste doet zijn eerste communie.
Morgenvroeg zal het er hier dus nogal hectisch aan toe gaan: vier kinderen klaarmaken én mijzelf én op tijd in Oudenaarde zijn. Want er moet nog geholpen worden voor de mensen toekomen en alles.
Hectisch betekent ook meestal dat ik nogal kort uit de hoek kan komen als de kinderen dan teveel treuzelen naar mijn goesting. Want ze moeten nog gegeten hebben en proper zijn voor we vertrekken en alles. Eens we daar zijn mogen ze gerust vuil worden, maar proper aankomen, dat zou ik dus al wreed wijs vinden.
En zo hoorde ik Louis vanavond een beetje wenen, dus ging ik kijken. Voor ik de kamer kon open doen kwam hij zelf al buiten en ging naar het toilet: hij moest gewoon plassen en was daarvan dus wakker geworden. Niet zo speciaal. Dat gebeurt wel meer.
Wat minder gebeurt, is dat hij midden in de nacht wakker wordt, volledig aangekleed. Terwijl hij toch in pyjama gaan slapen was én terwijl hij andere kleren aanhad dan hij vandaag overdag had aangehad.
Louis had dus gedacht: ik ga morgen rap klaar zijn. Zo rap zelfs dat, als ik nu al mijn kleren aandoe, ik niet veel rapper klaar kan zijn. Hij moest lachen toen ik hem zei dat hij wel een beetje zot was. En toen ik er hem attent op maakte dat ik toch kleren had gekocht voor de gelegenheid morgen. En dat de kleren die hij aanhad niet die kleren waren.
Ik heb hem dan maar weer in zijn pyjama geholpen. Morgen kan hij dan, fris gewassen, zijn nieuwe kleren aandoen.
lol 🙂 Mijn broer had ooit zo eens bedacht dat het toch wel heel vervelend was zo elke dag van ondergoed en kousen wisselen. Hij had op een dag dus gewoon 5 paar kousen en 5 onderbroeken aangetrokken. (alleen ging dan wel de bovenste in de was, dus zijn plan was toch niet helemaal in orde)
Zo attent en schattig 🙂