Lach

Deze morgen Anna voor het eerst weer horen lachen en manmanman, dat deed deugd, ge kunt u dat niet inbeelden (of juist wel, soit).

Het gaat allemaal dus beter en beter, elke dag een stapje in de goede richting. Vorige nacht heeft ze eindelijk weer eens geslapen: van 22u30 tot 9u15 deze morgen. Haar eerste nachtrust sinds dat ze uit haar kunstmatige slaap gehaald is. En het heeft haar duidelijk deugd gedaan. Het zou iedereen deugd doen. Ze slaapt nog onrustig met af en toe half wakker worden al sprekend (roepen zou te veel gezegd zijn) en vragend naar mij, maar met een beetje gesus sliep ze dan weer in. Dus ook een redelijk goede nacht voor mij. Wel elk uur (of minder?) wakker van de medicijnen die waren doorgelopen en het gepiep dus van de machines, maar de verpleging was er telkens rap bij en lang was ik dus niet wakker.

Deze morgen heeft ze dan toch een half broodje opgegeten en deze middag een halve kom soep, drie hapjes wortelpuree en een halve perzik. Nog niet veel, maar meer dan gisteren, dus dat gaat ook de goede richting uit. Zoals gezegd: elke dag een klein stapje meer in de goede richting.

Ze praat al meer en vooral, duidelijker en kan zich weer focussen op TV en andere dingen. De medicatie van haar verblijf op de intensieve is dus ook eindelijk aan het uitwerken en het beven (van het afkicken) is zo goed als volledig gestopt.

We krijgen onze kleine meid stukje bij beetje terug. Joepie!

Nu nog afwachten wat de plannen zijn voor haar handje.