’t Is nu dat verdriet

Om 15u stonden we vertrekkensklaar: voetbaltraining voor Jan. Het is een 10minuutjes rijden, dus we waren mooi op tijd. Dus ging Zelie al naar de auto … en vroeg waar de autosleutels waren.

Ik trok mijn wenkbrauwen op, want de autosleutel hangt bij de sleutel van de voordeur die aan de voordeur zelf hangt. Hoe kon ze daar nu naastkijken? Maar wat bleek. Aan de hele sleutelbos geen autosleutel te bekennen. Hij is eraf gevallen. Eénvan de ringen waaraan de sleutels hangen sluit niet meer mooi en blijkbaar is de autosleutel tijdens al het gewring met de sleutelbos (daar hangen ook de sleutels van mijn fietssloten aan, deze van mijn bureau, van Jan zijn fietsslot) de laatste dagen ertussen geraakt en er dus afgevallen.

Kwijt! Weg! Miserie dus. Wanneer en waar, God mag het weten want ik heb de auto niet meer gebruikt sinds zondag. Toch nog eens de fietstassen binnenstebuiten gekeerd net zoals de zakken van mijn jas. Voordeel dat nu alle vuiligheid en niet-meer-nuttige papiertjes eruit zijn, maar tussen al dat gekuis en geruim was er dus geen autosleutel te vinden. Ook mijn collega gebeld of zij op het werk eens kon kijken tussen de fietsrekken daar, maar niets gevonden.

Morgen aan het station nog eens goed zoeken tussen de rekken en ondertussen de garage gebeld om een dubbel te laten maken: zelfs als ik hem zou terugvinden, dan nog is een dubbel handig om in huis te hebben, nietwaar.

Waar mijn reservesleutel is? Wel, het is mijn reservesleutel die nu kwijt is want een aantal jaar geleden is mijn handtas gestolen geweest mét sleutelbos en dus ook de andere autosleutel.

Geen auto dus voor de komende dagen, wat niet zo handig is want zaterdag zijn er de activiteiten en er moeten ook boodschappen gedaan worden wegens dat we zaterdagavond volk hebben. Inmiddels mijn schoonmoeder gebeld en eens gehoord in welke mate zij ons kan helpen en gelukkig kan zij. Maar zo afhankelijk zijn is toch ook niet alles.

Dat ze mij dus maar rap bellen van de garage dat de nieuwe sleutel toegekomen is.

3 gedachten over “’t Is nu dat verdriet”

  1. De sleutel moet geprogrammeerd worden en gecodeerd en alles en wordt dus speciaal gemaakt: al die computerdinges tegenwoordig én ook, diefstalbeveiliging (veels stiller dan zo’n alarm).

  2. ik heb hier een auto staan é. ge moet er maar omkomen als ge hem nodig hebt. heb wel nog geen kinderstoelen, maar voor de grote kinderen kan het een oplossing zijn.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *