Een paar jaar geleden kreeg ik last in mijn tenen. Ze voelden alsof ze in slaap waren en nochtans gebruikte ik mijn voeten niet anders dan ervoor. Dus ging het richting dokter.
De huisarts verwees mij door naar een orthopedist en voor ik het wist had moest ik een voetafdruk zetten en had ik een voorschrift voor steunzolen op zak.
Mijn tenen raken namelijk de grond niet als mijn voeten plat staan en het is blijkbaar zo’n uitgesproken vorm van afwijking dat de specialist vond dat, moest ik in de les komen om dat te tonen aan de leerlingen, ze zouden direct weten over wat het gaat (vraag het mij nu niet hoe de afwijking juist heet, want dat ben ik vergeten). Hij vroeg zich af hoe het kwam dat ik daar nu pas, in mijn dertiger jaren, mee afkwam wegens dat het iets was dat ik blijkbaar al van kindsafaan moet gehad hebben. .
Dus met het voorschrift naar de juiste orthopedische zaak om de steunzolen te laten maken en daarna beginnen dragen.
In het begin deed dat dus serieus veel zeer, zoveel dat ik dacht dat ze iets mis gedaan hadden bij het maken. Maar na verloop van tijd ging de pijn weg en begon ik er de voordelen van te merken. Want ik had ook beduidend veel minder last in mijn rug.
De steunzolen mocht ik een jaar dragen, daarna moest ik er nieuwe hebben en maar om de twee jaar werd er dus een paar terugbetaald. So be it. Er zat een voorschrift voor vernieuwing in mijn portefeuille dus ik kon eventjes voort.
Maar toen werd mijn handtas gestolen en was ik eigenlijk vergeten dat dat voorschrift daarin zat, toch tot een hele tijd later. En tijdens de zomer deed ik de steunzolen uit want dat pastte niet echt in een open schoen. En toen was de zomer voorbij en wist ik de zolen niet meer liggen en ondanks de goede intenties kwam het er niet meer van om terug naar de orthopedist te gaan.
Sinds een paar weken beginnen mijn tenen weer gevoelloos te worden en de laatste maanden heb ik ongelooflijk veel pijn in mijn rug, genoeg om Anna zelfs amper meer op te kunnen heffen. Gisteren moest ik om geheel andere redenen in het ziekenhuis zijn en toen passeerde ik de afdeling orthopedie en ben ik wijselijk binnen gesprongen.
Een beetje met schaamrood op de wangen vroeg ik de verpleegster of ze mij kon helpen, want het was al een tijdje geleden (en jaar of 4 dacht ik) en ik wist de dokter niet meer. Geen probleem. Mijn naam moeten opgeven en ze ging mijn dossier halen. Bleek dat het van 2003 geleden was, dat eerste voorschrift. Slik. Ik kan het geloven dat ik nogal veel pijn heb ondertussen.
Ik heb dus eindelijk een nieuwe afspraak en binnenkort zal ik dus weer met steunzolen rondlopen. Ben ik nu eventjes blij dat al mijn laatste paar (winter)schoenen die ik gekocht heb allemaal een maat te groot zijn.
Ha, steunzolen, heb er een haat/liefde verhouding mee. Ik krijg al pijn als ik ze drie dagen niet aanheb, dus heb er zelfs in de zomer veel mee gelopen. Dat verslijt nogal, stom dat er maar om de twee jaar nieuwe worden terugbetaald, kon er anders nu al gebruiken, lol.
Als ik dat zo lees, zou ik beter ook eens bij een orthopedist binnenspringen…
San, Josie en Annelies,
Ik ben er ook z’n eentje met steunzolen. Eigenlijk al vanaf kinds af aan. Heb knik- platvoeten waardoor de voeten vrij lang, dun, smal en vooral plat zijn. Kreeg ze al via schoolarts/orthopeed toen ik 4/5 was. In de pubertijd die “krengen” er uit gegooid want ze pasten niet meer in mijn leven. Je kon ze ook nooit echt lekker dragen in van die moderne schoenen met hakje op instapper, alhoewel ik daar ook eerlijk gezegd niet de voeten voor had/heb. Later wordt je dan toch weer verstandiger en pak je steeds weer vaker, vooral bij landurig staan e/o lopen. De voeten staan dan gewoon in een geheel andere stand. Gelukkig heb je tegenwoordig best leuke schoenen met los uitneembaar voetbed welke prima geschikt zijn voor losse steunzolen. Maar ook de steunzolen zijn hedendaags veel draagbaarder dan voeger. Mijn eerste steunzolen waren van metaal/staal met z’n knikleertje bovenaan welke door middel van gipsafdrukken van de voeten door de orthopeed of orthopedisch-instrumentenmaker werden aangemeten. Wat voor soort steunzolen hebben/hadden jullie en hoe werden ze bij jullie dan aangemeten?
Groetjes,
Annemarie
Voor mijn steunzolen moest ik bij de orthopedist gewoon in zo’n bakje met een soort mousse gaan staan (lijkt een beetje op de mousse die gebruikt wordt om plantenstukjes te maken). Dan gaat dat naar een firma die op die mal de zolen maakt. Geen flauw idee wat het materiaal is maar het lijkt nogal leerachtig.
San,
Ze noemen dat afdrukken in schuimbakje/-doosje. Ik ken dat ook, dat is van dat rose/rode/oranje schuim waar je dan met je voet(en) in moet gaan staan en vervolgens in wegzakt door het gewicht. Een belaste afdruk dus! Die gipsafdrukjes werden altijd onbelast genomen, zittend op een bankje met de voeten recht vooruit. E.e.a. hangt ook een beetje af van wat voor voeten e/o steunzolen je hebt/moet hebben.
Omdat ik knik- platvoeten heb, zak ik heel breed uit in dat schuim met als resultaat erg brede (veel te brede) afdrukken. E.e.a. is dus voor mij niet erg geschikt omdat ik géén enkele steun heb aan dat schuim en blijft in- door- en uitzakken.
Daarom vaak gipsafdrukken of blauwdrukken (staan op een soort stempelkussen met papier er tussen). Maar wel raar gevoel eigenlijk dat schuim waar je dan in wegzakt, net alsof je op het stand loop.
Hoe vind jij de schoenkeuze i.c.m. met je steunzolen?
Ik kon die in al mijn (gesloten) schoenen steken, zolang die maar een maatje te groot waren. Heb nu dus het ‘geluk’ dat ik al mijn winterschoenen de laatste jaren een maat te groot heb gekocht (wegens dat mijn maat er niet meer in zat) en ik nu geen nieuwe schoenen zal moeten kopen, enfin, dat hoop ik toch 🙂
San,
Een maatje groter qua schoenen is voor mij niet echt noodzakelijk. Heb wel schoenen nodig met voldoende diepte/diepgang en los uitneembaar voetbed zodat de steunzolen daarvoor in de plaats kunnen worden gelegd.
Gelukkig zijn er nu meer schoenen die steunzool-proof zijn dan vroeger. Ook heb je thans leukere modellen en kleuren.
Mijn steunzolen zijn vrij hoog, vooral de boog voor in de voetholte en de pelot (z’n bobbel voor onder de voorvoeten) zodat ze goed de voeten “opnemen” in de schoenen en een maat groter niet echt noodzakelijk maken. Heb tevens niet de gemakkelijkste steunzolen, van die metalen maar ook wel eens die van plastic, resumé dus vrij star. Daardoor lopen de zolen ook nog eens 3/4 onder de voeten. Hakken is voor mij geheel niet ideaal. Noem dit ook altijd zitschoenen (zonder steunzolen)!
Heb je de nieuwe steunzolen al en hoe bevallen ze? Zijn ze ook zo hoog in de voetholte en onder de voorvoeten? Ging het aanmeten bij jou onlangs ook weer via staan in z’n schuimbakje/-doosje? Wat een raar gevoel hé dat schuim of vind je niet?