Anna moest deze ochtend naar het toilet. Niet zo onverwacht want dat moeten ze dus allemaal elke ochtend. Een plasje na de lange nacht is routine. Soms probeer ik er zelfs een wedstrijd van te maken, om ter eerst naar het toilet, want zo zijn ze dan toch rap uit hun bed.
Maar het ochtenplasje was al gepasseerd en nu moest ze het grotere werk leveren. Ze doet al helemaal alleen, dus moet ik mij daar ook niets van aantrekken. Normaal gezien.
Want toen ik aan Anna vroeg of het nog lang zou duren, antwoordde ze ‘Er is een beetje kaka op het toilet. Maar het is niet erg: ik ben het aan het opkuisen’. Anna en kuisen, dat gaat nog niet zo goed samen, dus ging ik toch maar kijken. Ook al omdat ik een beetje schrik had van hoe groot de schade zou zijn.
En wat ik gevreesd had was juist: Anna was van het toilet gekomen en sporen nagelaten. Om die te wissen had ze zich op haar hurken gezet om het op te kuisen met papier, uiteraard NIET nadat ze eerst haar eigen poep afgekuist had. Resultaat: een vuile bril, vuile billen én vuile benen.
Ik heb het kuisproces dan maar overgenomen, heb eerst alles zo goed mogelijk afgekuist met WC-papier en mocht dan in de badkamer Anna haar billen en benen dus nog eens goed wassen met veel zeep en water.
Maar ik klaag niet: de intentie is er toch al.
Amai, dat vind ik toch wel heel flink van zo’n jong meisje. Op openbare wc’s zie je pas hoe de meeste volwassenen de wc (of lavabo) durven achterlaten. Bravo dat zij nu al de wc proper weet achter te laten.