Ze was al een tijdje aan het oefenen op de tweewielertjes, maar ik had niet verwacht dat het voor voor het einde van het jaar zou zijn.
Ik dacht, ze is voorzichtiger en zal eerst een tijdje proberen balanceren voor ze haar voetjes op de pedalen zal zetten, mar toen ik vandaag bijna weg ging, zette ze zich op een fietsje en begon ze gewoon te fietsen. Zo helemaal alleen, zonder steunwieltjes, zonder iets gezegd te hebben ‘want ik kan het nog niet helemaal’ zei ze, toen ik vroeg waarom ze nog niets gezeg had.
‘Niet helemaal’, dat wil eigenlijk zeggen dat ze nog geen grote afstanden kan doen, dat haar voetjes nog rap op de grond komen. Dus heb ik haar uitgelegd dat de afstand niet belangrijk is, dat ze effectief kon fietsen en nu alleen moet oefenen op afstand.
Maar blinken dat ze deed.