Van mijn vorig werk had ik een cadeaubon gekregen toen ik vertrok en die heb ik onlangs volledig opgedaan. Het was een zeer mooi bedrag dat ik mocht opdoen in de Fnac en aangezien ik graag lees, was de keuze snel gemaakt.
Ik heb mij laten verleiden om de Milennium trilogie van Stieg Larsson te kopen. Pas onlangs las ik de achterkant van de eerste boek, kwestie van toch niet te veel op voorhand te weten te komen van het verhaal, en toen las ik dat die boeken tegelijk zijn debuut zijn én pas na zijn dood gepubliceerd zijn.
Dat roept zeer gemengde gevoelens bij mij op, als dingen uitgebracht worden na iemand zijn dood. Want mijn eerste reactie is dan altijd ‘ze hebben nog eens een manier gevonden om geld te slaan uit x zijn/haar dood’.
Langs de andere kant, had iemand die beslissing niet genomen, dan hadden we de boeken niet kunnen lezen en had die mens kweetniehoelang zitten schrijven voor niets. En ik zit nog maar net over de helft van de eerste boek, maar ik vind het toch meer dan de moiete waard.
En jullie? Hoe denken jullie hierover?
Alle drie gelezen, de eerste twee flims liggen hier op DVD, ik ben zeer fan. Bij de extras op de DVD staat een heel verhaal over zijn plotse overlijden en de (ook intellectuele) erfenis. De eerste twee manuscripten waren al ingeleverd bij de uitgever, zelfs in druk al dacht ik, enkel bij het derde deel stelde zich het probleem dat Larsson niet meer betrokken kon zijn bij het copy-editing. En de filmverwerking: tja. Ik zou de flims minder leuk gevonden hebben mocht ik de boeken niet gelezen hebben, dat zegt al iets wellicht. Veel leesplezier, het blijft goed tot op ’t einde!
Ik denk dan altijd, hmm, ze hebben er dan waarschijnlijk nog overal aan zitten sleutelen en misschien was de persoon in kwestie er dan totaal niet mee akkoord gegaan, ’t is pas als de persoon zelf zijn fiat gegeven heeft dat het werk echt is zoals hij het bedoeld heeft. Dat heb ik vooral bij zaken die echt lang na datum zijn uitgebracht, zoals die nieuwe CD van Jimi Hendryx.
’t Schijnt zelfs dat hij ze niet of niet alleen heeft geschreven. Er zouden heel veel stukken in zitten die door zijn vrouw – allez, partner want ze waren niet getrouwd – geschreven zijn of op zijn minst gecorrigeerd.
Blijft natuurlijk dat het uitstekende thrillers zijn…