Vakantievertier

In het verleden had ik al gemerkt dat, als de kinderen lang thuis zijn zonder iets in het voortuitzicht, dat ze wel eens vervelend konden doen. Vriendin H. maakte mij attent op de Grabbelpas en zij ging haar dochter voor een paar activiteiten inschrijven en vroeg of de onze niet ook zin hadden? Hier waren ze direct akkoord en enthousiast, dus heb ik de kinderen ingeschreven voor een paar activiteiten. Zo is de vakantie ook een beetje gebroken.

Vandaag was de eerste activiteit en het was direct een daguitstap. De activiteiten zijn in leeftijdscategorieën ingedeeld, maar zowel de ‘kleintjes’ (4-6j) als de ‘groten’ (7-11j) gingen op uitstap naar Nederland, zij het wel een andere plaats. En zo schreef ik Jan en Anna in voor de ene uitstap en Zelie en Louis voor de andere.

Het zou Anna haar eerste uitstap worden, zo met wildvreemden mee. OK, haar broer was mee, maar dan nog. Ik hield mijn hart vast. Sinds de inschrijving had ik er regelmatig met haar over gesproken, kwestie van haar toch voor te bereiden. Telkens vroeg ze dan of ik toch zou meegaan maar toen ik zei dat dat niet zo was, dat ik haar alleen naar de bus zou brengen, zei ze gewoon ‘maar je gaat toch mee naar de bus?’. Dat ‘meegaan’ was dus enkel naar de bus, niet op de uitstap.

Ze zag het volledig zitten dus, ik iets minder en vreesde tot het laatste moment dat ze alsnog ging beginnen huilen en niet mee zou willen gaan.

Maar dat was buiten ons madam gerekend. Vanaf het moment dat ze haar naam moest zeggen aan de monitoren was ze enthousiast en zo bleef ze ook. Toen aan de kinderen werd gevraagd om op de bus te stappen, kon ze niet rap genoeg bij de deur zijn. En eens op de bus was ze zo druk bezig met zich te installeren, dat zij noch Jan zich zelfs de moeite getroosten om nog eens op te kijken om te zien waar ik stond.

Pas toen de bus aanzette keek Jan plots op. Niet dat hij mij zocht, maar hij zag mij toch. Hij stootte Anna aan en beiden begonnen enthousiast en met een grote glimlach te zwaaien, blij dat ze vertrokken.

Deze namiddag kreeg ik twee overcontente kleuters terug met heel veel te vertellen en moe van het spelen.

Een geslaagde uitstap dus.