Gisteren al op Facebook gezet, maar vandaag bevestigd: ik voel mij mottig. Hoofdpijn, spierpijn, druk op mijn ogen.
Maar ik heb mij deze ochtend toch maar opgepakt, mét fiets, om mee te doen aan een schriftelijke test voor een vacature.
Hoe ik het er vanaf gebracht heb? Laten we het zo stellen: voor een proef waar ge geen ‘kennis’ voor nodig had en waar ze alleen ‘inzicht’ gingen vragen, moest ge toch heel veel kennen. Of m.a.w. ‘t was genen vetten, maar een mens leeft op hoop.
En dus heb ik nu eindelijk ontbeten (doe ik liever niet als ik zenuwachtig ben, anders moet ik constant naar het toilet) en ga ik eens zien of een beetje slaap mijn mottigheid kan verhelpen. ‘k Heb echt geen zin om écht ziek te worden.
’tis altijd ’tzelfde hé zouden er weer internen gezeten hebben?
Ik had toch die indruk 🙂
Oh jong, het gaat tegenwoordig niet om de internen, ze zetten ook bij ons aan de UGent dure firma’s in die mensen testen op een manier die nergens op slaat. Gevolg: de internen (en dan spreek ik over mensen die hun werk goed doen en heel wat ervaring opgebouwd hebben) geraken niet door de test en de weinige externen die er wel door geraken blijken niet te passen op de werkvloer omdat ze geen voeling hebben met de non-profit, geloven dat ze alles beter weten, niet door hebben dat je met proffen op een andere manier moet omgaan, te ambitieus zijn voor het tempo waarmee veranderingen doorgevoerd worden enzovoort enzoverder … Dat is het bij ons. Heel triest eigenlijk. Het zorgt er ook voor dat mensen die de stap naar leiderschap willen nemen compleet geblokkeerd zitten omdat ze niet de nodige management theorie shit beheersen.