Begin van de vakantie en dan is het weer zo ver: afscheid nemen. Maar voor even. Een week duurt niet lang, maar toch.
Want deze ochtend is Zelie weer op scoutskamp vertrokken. Samen met Anna bracht ik haar naar het station. Volgende zaterdagnamiddag mogen we haar daar ook weer ophalen.
Het was weer alsof het de eerste keer was. Of neen, toch niet exact. De tranen stonden mij niet nader dan het lachen. Maar het blijft toch raar doen, uw kind afgeven voor een week.
De komende week zal ook raar doen, zo met eentje minder. Maar kijk. De eerste dag is al bijna voorbij. Nog maar zes meer te gaan.