Nog een geluk dat de kinderen al zo groot zijn. Een vriendin zei mij een tweetal jaar geleden dat, als Anna een jaar of 4 zou zijn, ik wel weer goesting zou krijgen in een nieuwe baby.
We zijn dus twee jaar verder en die goesting is er nog altijd niet. Integendeel, ik ben blij dat ik uit de luierfase ben, alhoewel ik daar ongelooflijk veel van genoten heb. Ik was er zo eentje die wél dolgraag babies had. Ik ben ook blij dat ik de TT fase (Terrible Two’s) voorbij ben. Ik was er zo eentje die die fase niet dolgraag had 🙂
Ik ben blij dat Anna al zo groot is en de anderen ook. Blij, omdat je nu al eens deftig met hen kan praten. Blij, omdat ze nu ook niet meer zo’n vaste uren hebben: eten (relatief) stipt om x uur, slapen van x uur tot y uur, routine, routine.
Want vanavond was zo’n avond waarom ik extra blij was dat ze al zo groot zijn.
Nog een geluk dat het vakantie is. Geen tijden om in de gaten te houden. Geen opjagen. Geen kinderen die absoluut op tijd in hun bed moeten zitten. Alles op het gemak.
Thuisgekomen om 19u en dan nog moeten beginnen koken. Beeldt u in dat ge dat met een klein kind doet en het huis is te klein. Ik had iets op het menu staan, maar omdat het zo laat was ging dat te lang duren om nog klaar te maken. Dan maar risotto.
Uiteindelijk pas rond 20u30 gegeten en geen van de kinderen die klaagde dat ze honger hadden. In afwachting hadden ze zitten kleuren (nog eens) en spelen, heel braaf en geen gezaag.
Nog een geluk dat de kinderen al zo groot zijn én dat het vakantie is.