’t Was een zware week, een heel zware. Toch in de zin van heel weinig slaap.
Zelie zit zelfs nog niet in haar bed, maar ik ben op en kruip nu in mijnen nest. Michel moet Zelie maar in bed steken.
Als ik goed reken, kan ik dan nog tien uur slapen vanacht en dat lijkt mij een zalig vooruitzicht. Morgen weer fris.