Vandaag hadden we afgesproken met de andere voetbalouders. Kwestie dat het misschien ook eens leuk zou zijn voor onze jongens om elkaar te leren kennen los van de voetbal. En dat het ook leuk is voor de ouders om elkaar eens te zien in een andere omgeving.
Sinds een paar maanden is er een nieuwe binnenspeeltuin in Gent en dus spraken we daar af.
Het was een geluk dat ik mij al een pak beter voelde maar tegelijkertijd dat ik niets anders moest doen dan zitten, want 100% voel ik mij nog niet. Maar los daarvan van het zeer leuk.
Voor de kinderen, want deze speeltuin is toch wel van een ander kaliber dan bv. de PlayBeach waar ze al regelmatig naartoe zijn geweest. Deze speeltuin is niet alleen groter, maar hij is veel meer afgestemd op verschillende leeftijden én heeft veel meer variatie. Zowel Zelie als Anna hadden meer dan genoeg om zich mee te amuseren. Er is zelfs een mini-voetbalveld en op een bepaald moment hebben we er ons jongens toch maar uitgehaald en gevraagd of het misschien niet leuk zou zijn om ook eens iets anders van de speeltuin uit te proberen 🙂
Voor de ouders was het ook aangenaam. Er was wel ongelooflijk veel volk en dus lawaai (er waren minstens 20 verjaardagsfeestjes aan de gang, ik overdrijf echt niet), maar we konden elkaar toch degelijk verstaan en we hadden geen kinderen die ons constant lastig vielen. Integendeel, we moesten ze bij ons roepen om te vragen of ze iets wouden drinken/eten/…
We hebben daar een goede drie uur gezeten, maar ik was toch ongelooflijk content om terug thuis te zijn en in mijnen zetel te kunnen kruipen. Niets doen kan ook vermoeiend zijn.