Gisteren zag ik het helemaal niet meer zitten. Goed gestudeerd, daar niet van, en het ging wel vooruit, maar die klik tussen theorie en praktijk die kwam er maar niet.
Vandaag met lood in mijn schoenen herbegonnen: herhalen en herhalen en herhalen, zo tussen het voeren van de kinderen van hier naar daar. De moeilijkste hoofdstukken lagen in de auto en onder het rijden zat het te malen in mijn hoofd. Telkens ik een paar seconden had nam ik de bladzijden waar ik haperde, en naarmate de namiddag voorbij ging vlotte het beter en beter.
Vanavond dan met lood in mijn schoenen naar de computer. Ik had van mijn medestudenten gehoord dat we op het electronisch leerplatform (ELO – media in de didactische beginsituatie – ha!) zelftoetsen konden maken, dus ging ik dat maar eens proberen, er nog steeds van overtuigd dat ik de link tussen theorie en praktijk niet kon.
Maar ziet, ik verbaasde mezelf, want de meeste toetsen gingen zonder veel problemen. Zelfs de toetsen over de hoofdstukken die ik nog niet herhaald had gingen verbazingwekkend deftig (genoeg om niet te buizen dus, niet genoeg om het goed te doen).
En zo is mijn zelfvertrouwen direct weer hersteld. Blijkbaar heb ik ondertussen de klik toch gemaakt, zonder dat ik er erg in had. Joepie! Morgen vlieg ik er weer met volle moed (in plaats van met tegenzin) in. Ik zie dat examen vrijdag weer volledig zitten.