Trots

Ik ben hier zo (egoïstisch) bezig met mijzelf, dat ik bijna volgend pareltje van Zelie zou vergeten posten:

Hartprobleem

Een man ging naar de zee.
Hij nam het leven met zich mee.
Het zand…
Elke korrel was voor hem als een diamant.
Hoge golven,
als woeste wolven.
Eb en vloed.
Dàt doet hem goed.
Iedere ader, is een dader.
Iedere slag
is dichter bij zijn laatste dag.
De geluiden werden zachter.

En dat van een kind van 11 jaar (en een half). Zo trots dat ik ben, maar vooral, zo mooi dat ik dat vind. Amai nog niet.