Nog eens mooi weer vandaag, dus tijd om erop uit te trekken. Niet te ver. Met de fiets. De Blaarmeersen waren ver genoeg. Even werd er getwijfeld of we niet naar DOK strand zouden gaan, maar aangezien het toch wel echt warm was en je op DOK niet in het water kan, was de twijfel rap voorbij.
Blaarmeersen it was. Volgende stap: vrienden bellen en vragen of ze niet meegingen. Vriendin B. had tegenstrijdige signalen vanuit de achterban en zou terugbellen. Vriendin H. was kinderloos en had zelf te veel werk te doen. Vriend J. was druk aan het opruimen na de terugkomst uit verlof, maar misschien dat de kinderen wél meekonden … Hij zou ook terugbellen.
Het was middag, dus we moesten toch nog eten en in afwachting van de telefoontjes deden we dat dan maar.
En zo volgde telefoon van vriend J. die bevestigde dat hun kinderen mee mochten: we zouden bij hen passeren en dan zouden zij aansluiten. Even later bevestigde vriendin B. dat zij ook zouden gaan, maar maar een uurtje. We zouden elkaar daar zien.
Het werd een ongelooflijk leuke namiddag, zowel voor de kinderen als voor de (twee) volwassenen. 10 kinderen die zich rot geamuseerd hebben en content waren dat ze elkaar nog eens zagen (ze zitten allemaal samen op school en een aantal ervan bij elkaar in de klas) en vriendin B. en ik die ons gedroegen als kleine kinders en met veel plezier en zonder enige gêne de glijbanen bestegen (en uiteraard afdaalden).
Het uurtje dat vriendin B. met haar kinderen ging blijven werden er uiteindelijk twee: het kind dat op voorhand het meest geprotesteerd had wou uiteindelijk het langst blijven, maar is dat niet altijd zo.
Hopelijk komen er nog zo’n dagen voor het schooljaar weer begint (enfin, ééntje zou ook al leuk zijn).