Zo zit ge hoog, zo duikt ge naar beneden

Gisteren zag ik weer licht aan het einde van de duisternis. Dat tweede werk dat af moest tegen volgende week was zo goed als klaar. Het ging af geraken vandaag, dat was ik zeker.

En zo rond 15u kon ik afsluiten. Save. Klaar. Sluit. Gedaan. Opluchting.

Ik wou het nog eens naar mijn partner sturen, kwestie om te zien of ze opmerkingen had. Dus maakte ik een mail klaar met de gewone blabla en gelukkig nieuwjaar en zo.

En toen klikte ik op dat paperclipke. Ge weet wel. Attach a file … en toen vond ik mijn document niet meer terug.

Gans mijne computer binnenstebuiten gekeerd, maar het document was nergens te vinden. Een halve dag werk verschwunden. Weg. Dada. Ik heb er een potje bij zitten huilen.

Maar kijk. Ondertussen weer herbegonnen en één derde is al af.

Ik zal (voor de verandering) maar nog eens op mijn tandjes bijten zeker en voortdoen zodat ik het oudejaar met een gerust hart kan uitwuiven 🙁

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *