Om 10u56 in de ochtend, na een kleine vijf uur ‘werken’ (ik toch) werden wij voor het eerst ouders. Ik vind dat nog altijd hallucinant. Want ondertussen zijn we al vier keer ouders geworden en is dat klein babieken dus 13 jaar geworden.
13 jaar en het eerste jaar humaniora zit er bijna op.
13 jaar en ze is bijna het huis uit. Het ‘hoofd’huis toch, want tijdens de voorbije examens heeft ze er een gewoonte van gemaakt om in het achterhuis te studeren en sindsdien slaapt ze daar ook. Ik vermoed dat de puberjaren er goed aan het doorkomen zijn, want het achterhuis is dus ingepalmd en ze blijft daar uren aan een stuk zitten ‘luisteren naar muziek’ of ‘chatten op skype met de vriendinnen’. Voor de rest valt het (voorlopig) nog mee maar ik vermoed dat stukje bij beetje de inhoud van haar kleerkast richting achterhuis zal verhuizen.
13 jaar en ik hield het niet voor mogelijk dat je zoveel van iemand kan houden als van je kinderen.
Een heel gelukkige verjaardag, Zietje, en houdt dat puberen maar zoals het nu is, dan blijft het leefbaar 🙂
Ook hier een dikke proficiat gewenst! En het blijft toch een ongelooflijk boeiend proces, hen ‘groot’ zien worden en hun eigen gang gaan.