Toen ik deze ochtend opstond kon het aftellen beginnen.
Nog een kleine vier uur werken en deel 1 van mijn verlof kon beginnen. Deel 1, want ik neem nu een kleine twee (Gentse Feesten) weken, ga dan nog eens drie daagjes werken en dan ben ik nog eens drie weken thuis.
Nog een goeie negen uur en we konden Anna afhalen aan het station. Zij heeft er haar allereerste kamp opzitten. Direct zes dagen weg en zij kon op voorhand niet wachten tot het zou beginnen. Ik kon deze ochtend niet wachten tot het gedaan ging zijn.
We kregen de meest schattige brief (“liefste mama en papa, ik mis jullie omdat ik van jullie hou”) en ik hoopte toch zo erg dat dit niet zou betekenen dat ze heimwee gehad zou hebben. Maar niets was minder waar, gelukkig. Ze heeft niet een keer geweend. Ze heeft zich rot geamuseerd en ze vond het wel leuk om terug te zijn, maar nu ging ze de leiding missen.
Nog vijf agen en dan komt Zelie ook weer terug.