Vrijdagavond zette ik Anna af op haar weekendafspraak met de scouts. Goed nieuws, want dat gaf mij een uur rijden minder op zaterdag omdat ze dus niet ging zwemmen.
Door de slechte weersvoorspellingen was ook de voetbalmatch van zaterdag afgelast. Geen voetbal betekent ook, niet vroeg opstaan om te rijden naar God weet welke uithoek van het land (Ronse deze keer).
De enige afspraak die er dit weekend was, was om zaterdagavond te gaan eten met de andere ouders van de voetbal. Geen andere afspraken, dus kon ik goed uitslapen en uitgerust ’s avonds toekomen.
Dat was dus buiten den anderen gerekend want vrijdagavond kreeg hij een lumineus idee: hij probeerde zich al enkele jaren in te schrijven voor een cursus en moesten we dat nu eens samen doen?
Ik liet mij overtuigen en het resultaat was dat, in plaats van uit te slapen zaterdagochtend, om 8u de wekker afging, zodat we om 9u de trein konden nemen om om 10u ter plaatse aanwezig te zijn als de inschrijvingen geopend werden.
We waren allesbehalve de eersten, ook al waren we er op het ogenblik van de opening. We wachtten geduldig gedurende 2 uur en hoorden hier en daar dat de beschikbare plaatsen rap slinkten, maar vlak voordat wij binnen mochten hoorden we dat er toch nog plaatsen waren. We bleven dus hopen.
En toen was het aan ons. We namen plaats voor de juffrouw die inschrijvingen deed, den anderen legde uit voor welke cursus we kwamen en ja hoor, er waren nog twee plaatsen. Alleen, niet voor dezelfde dag: één plaats op maandag en één plaats op donderdag.
Om iets samen te doen, maar niet op dezelfde dag, dat zag ik ook niet direct zitten, dus schreef Michel zich in (het was toch iets wat hij al jaren wou doen) en plaatste ik mijn naam op de wachtlijst: het gebeurt toch regelmatig dat er alsnog iemand afvalt voor september.
Maar het was sowieso geen nutteloze trip: we kregen een folder met alle cursussen en één ervan sprong er voor mij uit. De inschrijvingen voor die cursus zijn nog niet begonnen en een vriendelijke vrouw legde uit dat de cursus niet zo rap volzet was, dat het best mogelijk was om in september nog zelfs in te schrijven.
Dus volgend jaar weet ik ook al wat doen ’s avonds: ofwel toch nog met Michel mee, ofwel die andere cursus … tenminste als mijn taxidiensten op die avond niet nodig zal zijn. Hoog tijd dus dat de organisaties waar de kinderen naschoolse lessen volgen hun programma’s voor 2013-2014 kenbaar maken zodat ik ook mijn eigen plannen kan beginnen smeden.