Spanning

Tot 10u was er niets. De wekelijkse koffieklets die wat later begon en langer duurde dan anders. Want eigenlijk waren we allemaal aan het wachten.

Om 10.05u begon het toch wel. De kriebels in de buik. Eerst lichtjes, maar tegen 10.10u stond ik toch met een lichte beving op de koer. Kijkend. Zoekend.

En toen kwam Zelie aangehuppeld en ik wist dat het scenario van vorig jaar zich niet herhaald had. Niet alleen het huppelen gaf het weg. De brede glimlach op haar gezicht was ‘a dead giveaway’. Een goed rapport dus.

Het was nog even zoeken waar Louis gebleven was, maar uiteindelijk kwam hij ook met een brede glimlach aangewandeld. Nog een goed rapport. Een heel klein minpuntje voor Frans. We snapten het niet goed, want het strookte niet met de rest, maar een gesprek met de leerkracht verduidelijkte alles: hij was vergeten zijn examenblad om te draaien. Hij kon het dus wel. Geen redenen voor bezorgdheid dus.

Juij! We gaan een zorgeloze vakantie tegemoet.