Komaan!

Damn, ik was er net weer in gevlogen. Het leek alsof ik weer vertrokken was met bloggen, maar kijk, het leven. Het is wat het is.

Maar ik geraak niet in slaap dus dacht ik, no time like the present.

Raar eigenlijk, want ik ben redelijk geradbraakt: al ziek sinds maandag. Zwaar hoesten, koorts, hoofdpijn. En valling dus, gelijk dat ze zeggen. Nee, echt geen griep, ook al gaat er een epidemie rond … of dat heb ik toch ergens opgevangen.

Slapen is dan de beste remedie en tot nu toe lukte dat wel, maar vannacht dus niet. Muizenissen? Te veel slijmen? Of misschien de laatste dagen teveel overdag (ook) geslapen? Wie weet. Toeterooknietoe in feite. Ik ben wakker en dat is zeer vervelend.

Ziek zijn is trouwens ook zeer vervelend (om het braaf uit te drukken). Want gisteren kon ik dus niet gaan koken (als ik te lang rechtsta begint het te draaien en belangrijker: mijn smaakpapillen zijn momenteel niet wat ze moeten zijn. En het is ook niet de bedoeling om de ganse groep tegen volgende week thuis te hebben) en het was weer een zalig lekker menu.

Eergisteren moest ik dan ook nog een concert aan mij voorbij zien gaan van een van mijn favoriete artiesten. Gelukkig ging mijn ticketje niet verloren en heeft de dochter er van kunnen genieten, maar toch.

En nu kan ik dus niet slapen, wat maakt dat ik morgen weer kapot ga zijn en dat terwijl ik morgenavond van corvee ben op het retoricabal van de school. Ik heb wel al gewaarschuwd dat ik ziek ben, maar dan nog. Het is echt een avond waar ik eigenlijk elk jaar weer naar uit kijk en neen, niet om zelf te staan dansen, het is gewoon een avond lang doordoen, maar met veel plezier.

Weer een half uur later. Ik ga het nog maar eens proberen.