Louis gaat dus naar een nieuwe school. Ik zei het al, we hadden er een goed gevoel bij. Zowel bij de school als bij de richting als bij het feit dat Louis daar wel eens goed zou  kunnen passen. Dat het iets voor hem was.
Gisteren kwam Louis thuis en dus stelde ik de klassieke vraag: hoe was het op school?
Spontaan antwoorde hij ‘Goed’ en nog spontaner verbeterde hij zichzelf: ‘Heel goed’ en begon hij te vertellen. Dat hij al vrienden had, in zijn klas én met dezelfde interesses (voornamelijk gamen dus). Het is een kleine klas van 8 leerlingen en dan is dat toch des te belangrijker. Op dat vlak viel hij dus al niet uit de boot. Dat de lessen zooo leuk waren: hij dacht dat ze nog maar een kwartuurtje bezig waren maar de leerkracht zei al dat het uur voorbij was. Dat hij echt graag ging.
Hij komt ’s morgens zonder morren uit zijn bed (was vorig jaar heel wat anders), is vrolijk aan tafel en kijkt uit naar zijn dag.
Fingers crossed dat het zo blijft, want een zo een gelukkige Louis tijdens het schooljaar hebben we lang niet meer gezien.
Hi, wat ik me afvraag 🙂
Als hij een clausulering voor wetenschappen had, waarom kiest hij dan toch voor techniek wetenschappen? Of is het dan vooral het luik ICT dat zo aanspreekt? Mijn zoon heeft erg veel interesse in richtingen met ICT en ik zie dat dit in deze richting ook aan bod komt.
Hij had een slecht examen wiskunde gedaan, waardoor hij op het hele jaar met minder dan 60% voor wiskunde uitkwam.
Op zijn oude school was de deliberatienorm voor wiskunde 60%. En dus mocht hij geen richting meer doen waar veel wiskunde gegeven werd. Maar omdat de enige richting waar dat het geval is, een Wetenschappen-richting is en er geen specifieke Wiskunde-richting is in het derde jaar in die school, kreeg hij een B-attest voor, inderdaad, Wetenschappen. Zelfs al waren zijn wetenschappen niet zo desastreus slecht en had hij ruim op voorhand gezegd dat hij wetenschappen wou doen.
Begrijpe wie begrijpen kan, ja.
What he says 🙂