We zaten in de auto, Zelie en ik, en ik luisterde met een half oor naar de radio. Stubru staat bij mij standaard op (tot grote ergernis van gans het gezin), maar ik denk niet dat Zelie het zich deze keer beklaagd heeft.
Er was namelijk gebabbel (dé grootste ergernis van het gezin op die zender) en het liep naar zijn einde en ik ving iets op van ‘gratis tickets’ en ‘Maze runner’ en dan een telefoonnummer waarnaar je moest bellen. Ik porde Zelie direct aan dat ze moest bellen.
‘Jamaar, is dat met een vraag?’ vroeg ze. ‘Weetiknie’ zei ik: ik had toch maar het einde van het gebabbel gehoord. Bovendien is ze fan genoeg van die film/boeken dat ze wel het antwoord sowieso zou weten … hoopte ik.
Ze belt en na 1 x overgaan werd de verbinding verbroken. ‘Lukt niet’ zei ze en ging stoppen. ‘Neen, verder proberen: de truuk is om binnen te geraken’. Ze probeerde opnieuw en opnieuw en … en ik tegelijk ook. En plots ging haar telefoon niet 1 x over, maar verschillende keren en had ze de presentatrice van het programma aan de lijn: ze had geluk want kreeg de allerlaatste tickets (soit, van de tickets die zij mochten weggeven natuurlijk).
Ik denk dat ze de rest van de namiddag vreugdesprongetjes gemaakt heeft. Zoo content was ze. En omdat ik haar aangepord heb, mag ik mee. Toeval wil dat ze voor de avant première van de eerste film ook tickets heeft gewonnen en dat ik toen ook mee heb mogen gaan 🙂
Zaterdagavond heb ik een date met de dochter. Jippee!
Ik vind het heel erg wat geschreven staat op Michel zijn blog. Ik wou daar reageren maar zijn site laat geen reacties toe? Veel moed!