Op school bestaan er een aantal uitwisselingsprojecten. Beperkte plaatsen en de kinderen moeten dan ‘solliciteren’ om mee te mogen doen: er moet een brief geschreven worden met de redenen waarom zij in aanmerking zouden komen om mee te mogen doen. Daarnaast tellen nog een aantal elementen mee, maar die brief, dat vind ik heel goed. Want het laat de kinderen nadenken waarom ze ergens aan willen deelnemen en het moet goed gemotiveerd zijn.
Zelie en Louis hebben in het 2e jaar zo meegedaan aan het YES-project: uitwisseling tussen een school in Barcelona, Milaan en Gent voor een project rond muziek, theater/kunst en sport. Elk jaar is elk project in een andere stad: het toert rond. Zelie deed dan aan het muziekproject mee in Gent, Louis ging naar Milaan met het kunstproject. En elk van die uitwisselingsjaren hadden wij dan ook een student hier in huis. Het jaar van Zelie was dat een Milanees meisje. Het jaar dat Louis in Milaan zat hadden wij het bezoek van een Barcelonese. Fantastische ervaringen, zowel voor de kinders als voor ons.
Dit jaar mag Zelie opnieuw meedoen: er is een bilateraal cultuurproject met Barcelona. Deze keer komt de groep eerst naar Gent en in maart gaan de Gentenaars naar Barcelona. 15 leerlingen van hier. 15 van daar. Eerst hier bij de gastgezinnen (van de deelnemers dus) slapen en straks daar blijven slapen.
Behalve dat het dit jaar niet is meegevallen. Onze Barcelonese studente was niet het meest aangename meisje en het leek haar ook helemaal niet te interesseren om hier te zijn. Bummer. En nu moet Zelie nog naar daar.
Maar kijk: dat is ook een deel van het leven. Leren omgaan met heel verschillende mensen en er het beste van maken. Want hoedanook kijkt Zelie uit om naar Barcelona te gaan en wie weet, in haar natuurlijke habitat, is dat meisje volledig anders. Misschien voelde ze zich gewoon niet op haar gemak hier en stelde ze zich daarom niet open.
Sowieso zal zij (en wij ook trouwens) weer een levenservaring rijker zijn.
Een gedachte over “België-Spanje”