‘David Bowie is gestorven’, dat waren de eerste woorden die Zelie deze ochtend zei. Niet ‘goedemorgen’, niet ‘hallo’, maar David Bowie is gestorven.
Ik kreeg een shock. Hij had pas een nieuwe plaat uit, hoe kan dat? En zelfs zij was er van onder de indruk, ook al kan ze hem nog niet echt gekend hebben, of zijn muziek.
Ik dacht misschien een ongeval, maar neen: kanker, die vuile beeste. De smeerlap. Maar hoe moedig, en hoe verwondert mij dat niet, dat Bowie zijn laatste maanden, weken, uren nog een plaat ineen bokst en zijn toestand verbergt voor de wereld.
Mijn favoriet nummer van hem. Koude rillingen, keer op keer. Nu nog meer.
http://youtu.be/cYMCLz5PQVw
Though I’m past one hundred thousand miles
I’m feeling very still
And I think my spaceship knows which way to go
Tell my wife I love her very much, she knows
ja kippevel krijg ik van dat lied