Voorbereidingen

Zelie mag dan nog maar terug zijn van Barcelona, ik mag de stad nog niet uit mijn hoofd zetten. Of eerder: de streek.

In oktober werd er namelijk op de voetbal gevraagd of we dit jaar niet zouden deelnemen aan een voetbaltornooi in Spanje. Na veel over-en-weer gepalaver werd besloten om te gaan en uiteindelijk bleken 20 van de 25 kinderen bereid om mee te gaan. Met aanvulling van 2 spelers van de U13 konden we 2 ploegen vormen en dus werd er ingeschreven voor een tornooi vlakbij Malgrat de Mar.

Natuurlijk komt er meer bij kijken dan gewoon inschrijven bij de organisatie voor het tornooi: uiteindelijk zouden we in totaal met 46 personen gaan (ouders en trainers die ook meegingen natuurlijk) en daarvoor moest vervoer en logement georganiseerd worden.

Ik was nog werkloos die moment en het zag er niet naar uit dat er in de nabije toekomst werk zou komen, dus gaf ik mij op om dit allemaal, samen met de trainer van de andere ploeg, mee te organiseren.

Een aantal ouders gaven aan met de auto ernaartoe te zullen rijden. Voor de andere ouders en kinders werden vliegtuigtickets geboekt. Het logement werd voor iedereen vastgelegd en er werden een aantal acties georganiseerd om de prijs voor iedereen wat naar beneden te halen.

Het was hierdoor zeer druk de laatste maanden: er was altijd wel iets dat de aandacht vroeg. Gelukkig klikt het goed met de trainer die meegaat (de trainer van Jan kan jammer genoeg niet wegens stage) zodat de communicatie hierrond zeer vlot verliep en de taakverdeling gemakkelijk was.

Straks komt er nog een ouder langs en dan gaan we samen het laatste vervoer boeken: één van de 2 minibusje die we ter plaatse zullen reserveren zodat we niet afhankelijk zijn van de organisatie om mobiel te zijn. Een andere ouder ontfermt zich over het 2e busje en nog een paar ouders zullen zelf ook nog wagens ter plaatse huren.

De organisatie is dus zo goed als rond en dan is het uitkijken naar de Paasvakantie want dan vertrekken we. Maar één ding weet ik nu al: als er volgend jaar nog eens iemand zo’n briljant idee heeft, ben ik geen vrijwilliger meer om mee te helpen organiseren: zo’n heisa allemaal 🙂 (maar ’t gaat wel plezant worden).