Er stond een dubbele boeking op het programma, maar niet echt: Zelie ging gisterenavond om 20.30u naar Bandits gaan kijken. Ik ging op hetzelfde moment met vriendinnen naar Pieter Embrechts. Voor elke leeftijd iets, nietwaar?
Scenario: avondeten. We zitten aan tafel. Zelie haar vriendin/gezelschap voor de avond zit erbij. De vriendin kent Bandits niet echt, dus wordt de muziek opgezet, kwestie dat zij dan toch tenminste een idee krijgt. Mijn 4Â kinders zingen in koor elk liedje mee: ondertussen kennen ze het wel.
Naarmate de cd en het eten vordert beginnen er twee te zagen: Jan en Anna willen ook naar het optreden. Toe? Alsjeblieft? Zelie en vriendin zien een babysit-opdracht voor de avond niet zitten: zij willen zich kunnen amuseren, waar ik volledig achtersta. Ik zie het trouwens ook niet zitten dat een 10- en 12-jarig met 2 (weliswaar zeer verantwoordelijke) pubers naar een avondoptreden gaan. Ik heb ook plannen én een afspraak, dus kan ik zelf niet mee. Gaan kijken zit er dus niet in.
Een half uur voor aanvang van het concert zitten 2 triestige kindjes mij aan te kijken. Zo triestig dat ik overstag ga: we maken ons klaar, lopen Bij Sint-Jacobs (en dus Pieter Embrechts) voorbij en vinden nog een plaatsje op de allereerste rij voor Bandits, naast zus-lief en vriendin – wat een moeder lijden kan 😉
Twee zeer gelukkige kindjes hielden zich klaar.
En ik moet toegeven, het was een zeer, zeer goed concert. Dankzij mijn kinders ken ik de liedjes ook, daar niet van, maar live zijn die mannen echt wel zeer goed. En hun covers zijn ook zeer goed: nooit een kopie van het origineel, wel telkens hun eigen versie er van, en een goede versie erbovenop.
Eventjes was er paniek: plots schril gefluit en iedereen moest het plein verlaten. Het concert werd stilgelegd en de artiesten in allerijl afgevoerd terwijl wij op de rand wachtten. Anna was aan het huilen en Jan en Zelie waren ook bang, maar algauw bleek dat er niets ergs aan de hand was (oef!). Wel een zeer bizar iets om mee te maken en een zeer raar zicht, zo’n leeg concertplein terwijl errond alles als normaal doorgaat.
Het concert werd gelukkig niet afgelast en ze hebben hun set kunnen afmaken en tegen het einde van het concert waren Anna en Jan hun schrik al volledig vergeten.
En zo hebben Jan en Anna ook hun eerste live concert meegemaakt. Ze vonden het zo fantastisch dat ze wilden blijven voor Laura Tesoro, maar daar ik dan wél even mijn been voor stijf gehouden en zijn we naar huis gegaan.