De trouw, dat is te lang geleden. We kennen elkaar ondertussen toch al een paar jaar. Als ik mij niet vergis zo’n 10 jaar, maar dus geen 25 jaar.
Ik herinner mij een ‘werkbezoek’ voor Het Project aan het Puppetbuskersfestival in 2006. Een madam kwam mij aanspreken. Dat ze mij volgde op het internet en dat ze het leuk vond om mij ook eens irl te ontmoeten. Een madam met lef, dacht ik, want ik zou dat nooit doen, zo op een wildvreemde afstappen. Een madam waar ik onmiddellijk een goed gevoel bij had.
Een jaar later vervoegde diezelfde madam Het Project en leerden we elkaar beter kennen. En beter en beter en beter. En zo leerde ik (en den anderen) ook haar wederhelft kennen en haar grote gezin en hadden we dus direct nóg iets om over te klappen.
Sindsdien is het alleen maar toffer en beter en leuker en intenser geworden, die vriendschap en niet alleen tussen de madam en mij, maar ook met de wederhelften van ons beiden.
Gisteren hadden we de eer om erbij te mogen zijn op de viering van hun 25 jaar huwelijk en het werd, uiteraard, een ongelooflijk leuke avond, volledig in hun stijl. ‘In hun stijl’ betekent een hartelijk ontvangst, meer dan voldoende eten, een weerzien met andere, gemeenschappelijke vrienden en uiteraard blijven plakken tot de laatste om de avond in stijl af te sluiten, zoals we gewoon zijn.
Op de volgende 25 jaar!