Zo eindigde het optreden gisterenavond: met een staande ovatie en het scanderen van zijn naam uit volle borst. Als ik al enige twijfel zou gehad hebben of de mensen voor de man kwamen of voor een avondje lachen, dan was op dat moment alle twijfel volledig weggenomen. Het waren stuk voor stuk echte fans in de zaal.
Nu ja, stuk voor stuk echte fans. Michel en ik en Lieve en Jan waren er ook en ik denk niet dat wij onder de categorie ‘echte’ fans vallen. Maar toen Michel en ik elkaar leerden kennen, 16 jaar geleden, toen hadden wij allebei (afzonderlijk dus) al zijn platen: we vonden Guido Belcanto dus alletwee wel zeer goed. Lieve en Jan daarentegen. Lieve kende hem van hem al eens op de radio gehoord te hebben en Jan kende hem absoluut niet. Maar geen van ons vieren hadden spijt van de twee en een half uur dat we daar gezeten hebben (twee uur show, een half uur pauze).
Hier en daar kenden Michel en ik een nummer, maar uiteindelijk kenden wij het grootste deel ook niet. Maar het was een zeer goed optreden. De man bracht alles met een overgave en legde zijn ziel er volledig in, het was prachtig om zien. En hij is grappig, wat ook meegenomen is om geen dode momenten tussen de liedjes te hebben. Het grootste deel waren eigen nummers, maar hij bracht ook enkele covers die zeer goed waren.
A great evening was had by all. Jammer dat we allemaal zo moe waren, of het zou nog a great night geworden kunnen zijn.