Een programma op VijfTV. Over ouders en opvoeden en of het al dan niet kan/mag om uw kind een ’tik’ te geven.
Er worden daar ouders geportretteerd die dus vinden dat dat moet kunnen en het ook doen: nen tik hier, enen daar. Ze ranselen ze niet af hoor, ‘alleen’ maar een tik af en toe.
Ik heb 20 minuten zitten kijken en ik ben nu echt onpasselijk. Slecht wordt ik daarvan. Ik kan echt niet verder kijken: mijn hart breekt voor die kinderen. ’t Is degoutant gewoon.
Met een tik is natuurlijk niks mis he. Maar ik weet niet juist wat je gezien hebt.
Ik heb het ook gezien, allee, een stukje toch, en ik heb het moeten af zetten van ellende. Dat die mensen zich zo laten portretteren. Wie is er nu trots op dat hij/zij zijn/haar kinderen een tik geeft?
een opvoedende tik kan veel problemen achteraf voorkomen… de zachte manier werkt niet voor alle kinderen.
@ Henri en Hermanito: en als ge het lang genoeg herhaalt zult ge het op de duur ook wel echt geloven hoor
Nen ’tik’ kan zeker een positief effect hebben, maar het is als ouder om de grens te trekken van wanneer wel en wanneer niet, en die grens moet mijn inziens eerder aan de kant van meestal niet liggen.
‘Nen tik’ heeft op zeer korte termijn waarschijnlijk zelfs een zeer positief effect. Het probleem is dat dat niets oplost. Nooit. Dienen tik is een teken van onmacht van de ouder en het enige dat het kind daarvan onthoudt is dat het pijn doet: het maakt absoluut geen verband tussen dienen tik en hetgeen hij ‘verkeerd’ heeft gedaan. Maw: dienen tik brengt het kind niets bij, behalve pijn en angst. Het zal zijn gedrag niet aanpassen want dat kind weet niet dat er een verband is tussen de pijn en dat gedrag. Een kind is zo geconcentreerd op de pijn dat hij absoluut niet meer weet wat de aanleiding was en dus zal het blijven doen wat het ‘verkeerd’ deed.
Wat mij ook nog extra stoorde in die reportage is dat het voor die ouders geen uitzondering was maar een systeem en dat is er meer dan over.
Ik vind roepen en tieren even erg,het is idd je onmacht tonen.Alhoewel ik emotinele chantage tov kinderen ook heel erg vind,nog erger.Ik kreeg vroeger soms ook een tik (maar ik wist heel goed waarom,maar ik onthou nog beter de kwade woorden van mijn vader(na een slecht rapport)Zelf gaf ik geen tikken maar ik moest me soms eens inhouden hoor!!!!we zijn ook maar mensen,ik zag ook een stukje van de reportage en vond het afschuwelijk en welke zender toont dat weer ?Ik ben toch blij dat canvas en zo betere zaken tonen op den avond !!!
@San: vanwaar komt die gedachte dat een kind geen verband kan leggen tussen gedrag en straf (met als gevolg pijn)? Een kind legt dat verband zeker en vast wel!
Ik ben zeker geen voorstander van systematische lijfstraffen, maar in bepaalde situaties moet het kunnen. En het woord ‘lijfstraf’ klinkt dan veel zwaarder dan ik het bedoel. Het mag nooit zover gaan dat kind echt afziet. Maar een pets op de billen bij langdurig niet luisteren, ik zie het probleem niet?
Hoe ga je om met een kind dat nooit een tik krijgt, en daardoor denkt alles te mogen, een vermaning is immers snel vergeten?
Niet alle kinderen hebben dit nodig, het moet een uitzondering zijn, maar zomaar stellen dat het nooit kan, vind ik wat naief.
En uiteraard werkt een tik niet bij babies, die begrijpen het inderdaad niet…
Hermanito: je hebt gelijk hoor: een kind kan dat best begrijpen. Maar het probleem in die reportage was dat die ouders dat systematisch deden bij kinderen onder de drie jaar (en dan voortzetten in latere leeftijd) en zo’n jonge kinderen begrijpen dat echt niet. Die leggen verkeerde verbanden.
Maar sowieso, wat is ‘langdurig niet luisteren’? Ik heb vier kinderen en ze lopen allemaal het stadium door van niet luisteren en hun zin willen doen: onze jongste zit daar momenteel in. Dat stadium duurt gewoon lang (bij onze tweede makkelijk een jaar) maar ik heb tot nu toe nog nooit moeten grijpen naar ‘een tik geven’ omdat ze zouden luisteren. Er zijn andere, zachtere technieken om kinderen regels bij te brengen en zoals in alles met kinderen komt het erop neer consequent te zijn en te volharden in de zachte methode, en ondanks (of juist dankzij?) deze aanpak luisteren mijn kinderen en denken ze absoluut niet dat alles zou mogen. En zoals Lut zegt: ik kreeg thuis ook geen tikken, ik wist heel goed wat de regels waren en hield er mij aan en ik was veel meer onder de indruk van de kwade woorden/teleurstelling van mijn ouders, die ik zeer goed onthield: een vermaning blijft veel langer bij dan de (kortstondige) pijn van een tik.
Ik heb de reportage ook even gezien. Vooral die moeder met die vliegenmepper/schuimspaan was niet te doen.
San, ik heb de uitzending in kwestie niet gezien, maar ik krijg de indruk dat het daar niet meer om een occasionele tik ging.
Ik geef je helemaal gelijk dat je de voorkeur geeft aan de ‘zachte’ technieken, en zoals je zegt: consequent zijn en volhouden…
En wat is langdurig niet luisteren… tja, voor de een komt dat al rapper als voor de ander. Ouders zijn ook maar mensen.
Ik wens je alleszins het beste met je vier kinderen, dat ze nog lang mogen luisteren 😉
En hopelijk kom je ongeschonden door hun gezamelijke puberteit 😉
Bij die reportage was er effectief weinig occasioneel aan.
En die puberteit, daar maak ik mij geen illusies over 🙂
Ik was van plan de reportage op te nemen, maar ben het vergeten. Maar uit het korte stukje reclame kon ik al wel opmaken dat het inderdaad niet een occasionele tik was.
Jona heeft al wel es een klets op de poep gehad en ook een oorveeg. En dat is niet iets waar ik achter sta, maar wat op een bepaald moment gewoon uit pure frustratie kwam. En het heeft trouwens niet opgebracht ook. Behalve tranen en Jona die de dag erna zelf ook al ging slaan. Geen tikken meer hier en als het echt te gortig wordt loop ik nu even weg.
Ik heb het niet gezien, gelukkig want zo’n dingen vind ik echt lastig om gewoon maar naar te kijken. Ik ben niet voor kletsen of tikken geven, helemaal niet zelfs. Degoutant dat sommige ouders dat als de enige manier zien om hun kind hun lesje te leren.
San schreef: “Dienen tik is een teken van onmacht van de ouder”
Laat je niet indoctrineren door willekeurige uitspraken die populair klinken…
Vergis u niet Henri: ervaring heeft niets te maken met indoctrinatie. Als ik gefrustreerd ben heb ik ook de neiging om mijn hand op te heffen en dan doe ik dat andere ding dat volgens u blijkbaar valt onder ‘willekeurige uitspraken die populair zijn’: ik draai mij om en loop weg om even af te koelen.
Ik doe geen uitspraken voor populariteit. Ondertussen heb ik, denk ik, al wel een beetje ervaring.