Fiets, fiets, fiets

Jan heeft een eigen fietsje, maar het is zo’n kleintje waar ooit steunwieletjes aanzaten (en die er ondertussen af zijn want steunwieletjes heeft Jan al meer dan een jaar niet meer nodig) en de laatste tijd leek het toch echt of het fietsje te klein werd.

Enige tijd geleden waren we bij vriendin F. en haar drie kinderen en het gesprek kwam op haar buren en hun kinderen waarvan de jongste ondertussen al de leeftijd heeft van Zelie. Die buren hadden nog twee oude fietsen staan van toen hun kinderen klein waren en deden die weg. De grootste ervan was weg en ze hadden nog een kleiner maatje en dus vroeg ik: hoe klein? Want het zou een goed fietsje zijn (kwaliteitsgewijs) en als de maat groter was dan het fietsje thuis, zou dat misschien ideaal zijn voor Jan.

Vriendin F. ging informeren maar de tijd verstreek en we vergaten het alletwee. Tot ik het mij twee weken geleden opeens herinnerde. Toeval wou dat, toen ik F. erover aansprak, haar buurvrouw nét thuiskwam. No time like the present en dus troonden wij naar de buurvrouw met de vraag van het fietsje.

Buurvrouw ging onmiddellijk binnen en kwam met het fietsje buiten en joepie! het was de juiste maat. Alleen had het twee platte banden en mevrouw vond dat, gezien het fietsje er toch al jaren stond niets te doen én gezien er waarschijnlijk kosten aan zouden zijn, dat ik het fietsje gewoon mocht meenemen. Geen prijs te betalen of niets. Wreed vriendelijke madam dus én wreed wijs.

Die dag waren we met de fiets op stap en dus gingen we wachten om de fiets mee te nemen tot vorige week, als ik met de auto langskwam en dus het fietsje daarin kon steken.

Dinsdag was dan de dag: auto aanwezig, buurvrouw thuis, fietsje gevraagd én gekregen en dan dus in de auto en mee naar huis. Woensdag kwam dan vriend C. langs om te proberen om de platte band van Michel zijn fiets te herstellen en maakte ik tegelijk van de gelegenheid gebruik om de platte bandjes van het nieuwe fietsje te controleren: misschien konden ze gemaakt worden zonder dure fietsmakersrekening. C. had een sigarendoosje mee met allemaal vervangingsonderdeeltjes, lijm, plakkers en alles wat ge u kunt inbeelden dat ge zoudt kunnen nodig hebben, dus kon het onderzoek beginnen.

De ‘schade’ bleek meer dan mee te vallen: beide banden bleken nog in tiptop conditie. Geen gaatje te bekennen. Maar terwijl we de ene band zonder problemen konden oppompen bleek er toch ergens een lek te zijn in de tweede, maar waar? De expert van dienst had het probleem direct gevonden: de lucht onstnapte langs het ventiel en bij nader onderzoek bleek de rubber verstorven. Klein probleem dat dus onmiddellijk opgelost werd door het deeltje te vervangen door eentje met goede rubber op.

Sinds woensdagavond (laat) heeft Jan dus een nieuwe fiets en hij is er wreed content mee. Donderdagavond heeft hij er al direct mee rondgereden en toen we deze ochtend met de fiets wouden vertrekken naar school heb ik hem toch serieus moeten overtuigen dat hij toch nog een beetje te klein was om nu al zelf met de fiets naar school te gaan en dat hij nog bij mij achterop moest. Hij was zwaar teleurgesteld.

De komende maanden mag hij serieus oefenen en tijdens de vakantie ga ik eens zien in welke mate hij aan het verkeer kan wennen. Als alles goed gaat mag hij na de volgende herfsvakantie, als Anna naar school mag, dan zelf naar school fietsen.

Ze worden zo snel groot.