Deze namiddag een emotionele achtbaan meegemaakt. Dingen die boven gekomen zijn waarvan ik dus niet wist dat ze er zaten en die er dan ook uitgekomen zijn. Ik ben niet het type van opkroppen, wel van gewoon niet-beseffen dat ze er zijn, tot ge erover begint te babbelen, nietwaar.
Uiteindelijk zal alles zichzelf wel uitwijzen, dat doet het meestal. Maar het was dus een emotioneel geladen namiddag en ik ben er nog niet echt goed van. ‘k Moet eens de dingen laten bezinken om dan vanop afstand te kunnen bekijken en dan moet er actie genomen worden.
En om met dat bezinken te beginnen, ga ik mij sebiets omkleden en nog een stapke in de wereld zetten. De zinnen verzetten, zoals dat heet. Dat moet ook gebeuren.
Â