Mag ik even stoefen. over mijn kinderen. Niet dat ik dat anders ook niet doe, maar dus dan nog eens.
Grote kuisdag vandaag en morgen en de drie oudsten hebben zeer goed geholpen. Zelie in de eerste helft. Terwijl ik nog aan de brunch zat was zij al boven op haar kamer aan het opruimen. Daarna ben ik haar gaan helpen en hebben we samen afgestoft, gestofzuigd, opgeruimd, dingen versleurd van links naar rechs en terug, … Zelfs als ze het meer dan beu was deed ze nog voort. Grote pluim dus voor ons juffrouwke.
Daarna mocht ze rusten en was het aan de jongens om hun steentje bij te dragen en alhoewel ik hen al eens meer tot de orde moest roepen hebben ze toch meer dan hun best gedaan: alles mooi gesorteerd en weggestoken, afgestoft, gestofzuigd (tot hij het begaf), dingen versleurd van hier naar daar en terug, geveegd, …
En daartussen liep Anna. Ik vreesde dat ze achter onze rug alles weer zou uithalen, maar dat heeft ze niet gedaan. Ze liep tijdens de hele kuisnamiddag bij ons, zowel in haar en Zelie hun kamer als in Jan en Louis hun kamer, maar nooit echt in de weg en ze liet al het opgeruimde mooi staan.
Mijn kinderen hebben hun pluimen echt verdiend vandaag.
Super 🙂 Deel maar uit, die pluimen. Mijn vader was van het principe dat als een kind doet wat het hoort te doen, dat maar ‘normaal’ was. Pluimen hebben wij dus zelden gekregen. (misschien dat ik daarom zo hoog oploop met mijn eigen kinderen lol)
Inderdaad, je kan je kinderen nooit teveel overstelpen met lovende woorden, zeker niet als ze het zo hard verdiend hebben als jouw kinderen. Ook voor jou is het heel waarschijnlijk leuk en genieten als ze zo flink en behulpzaam zijn.
Amai, chique! Mag ik de mijne eens op cursus sturen?