die twee vrienden waarover ik het al had? Ik moest de koe bij de hoorns vatten en ik heb dat ook gedaan.
Vriend J. heb ik een lange mail gestuurd. ’t Feit dat hij ondertussen in een ander land woont maakt het er niet gemakkelijker op om elkaar nog eens te zien, maar mail is daarvoor zo fantastisch hé. ’t Heeft dan nog eventjes geduurd maar plots kreeg ik dan een mail terug. Ook een lange en hij was ook content om nog eens iets van mij te horen. Terugzien zit er nu eigenlijk nog minder in want waar hij bij dat contact nog in Europa woonde is hij inmiddels (tijdelijk) verhuisd naar de V.S. van A. Hij komt terug, maar het duurt alleszins nog ettelijke maanden. En misschien is dat goed ook, want kan ik tegen dan eens een weekendje naar hem toegaan zonder kinderen en zo (dromen is leuk hé) en ondertussen zullen we blijven mailen.
Met vriendin E. heb ik een paar keer ge-smsd (of hoe je het ook mag schrijven) en mij direct ontmoeten met het hele gezin zat er niet echt in, dus vanaf dat ik er kon vanonder glippen zonder kinderen (dus vanaf Michel ook thuis was in verlof), heb ik haar een berichtje gestuurd dat we op het gemakje konden samenkomen.
Ondertussen is dat gebeurd en manman, wat was ik zenuwachtig. Iemand al zo lang niet meer gezien. Hoe zou ze eruit zien? Veel veranderd? Zouden we elkaar nog wel iets te vertellen hebben? Enz. maar ik had mij zorgen gemaakt om niets. Ze is nog geen spat veranderd en we hebben bijna vijf uur gebabbeld zonder dat we er erg in hadden. De tijd vloog voorbij. We hebben ons vast voorgenomen niet nog eens tien jaar te wachten om elkaar terug te zien en zullen dus nu af en toe eens meer berichten.
Taak één volbracht. Nu taak twee volhouden: contact houden en ze niet meer uit het oog verliezen.
Goed zo! ik ben ook al een tijdje bezig met verwaterde contacten herstellen, en ’t is een deugddoend iets. Nu wel niet uw actuele vriendinnen verwaarlozen he (er zitten er bij die héél veel aandacht nodig hebben)