Na het eten kwam Jan naar beneden om te vragen of hij een spelletje op de TV mocht spelen. Het was al de hele dag overtrokken, maar droog en eigenlijk wel warm, dus zei ik ‘neen, we gaan straks een tot aan het Astridpark gaan’. In plaats van blij te zijn keek hij nogal boos en zei hij dat hij niet wou gaan. ‘Pech’ dacht ik. Maar het resultaat was nog altijd een ‘neen’ dus.
Zelie was nog een spelletje aan het spelen en in afwachting zaten we nog een beetje boven en, uiteraard, het begint te regenen. Op dat moment beginnen Louis en Jan een discussie waarbij Louis dus zegt dat we naar het park gaan. Jan kijkt naar het raam, ziet de gietende regen en zegt met een brede glimlach: ‘neen hoor want het regent’.
Nog weinig een kind gezien dat zo gelukkig was dat het niet naar buiten kon 🙂