Nooit geen tijd

Het was hier wat stil de vorige week, maar zoals al eerder gezegd: mijn sociale leven gaat met dalen en pieken. Enige vorm van regelmaat is ver te bespeuren. En dus was vorige week er een van pieken. Maandag, dinsdag én donderdag was er vergadering.

Eén ervan was trouwens voor de oudervereniging, weetwel, waar ik opnieuw verkozen moest worden. Zeven kandidaten voor vijf plaatsen en zo hadden we voor het eerst in drie jaar verkiezingen. Best wel spannend, alhoewel je toch wel weet dat als je een beetje je best gedaan hebt, je wel herverkozen zal zijn, wat dus ook gebeurd is. Maar wel dus drie nieuwe kandidaten en ze leken alledrie wel gemotiveerd én toffe mensen, maar er was er maar één die kon winnen. Een goede aanwinst denk ik en zij heeft nu twee jaar om dat te bewijzen 🙂

Verder nog een verjaardagsfeestje op vrijdag, de gebruikelijke kinderactiviteiten op zaterdag en sinds gisteren zijn de scouts ook weer begonnen. Gisterennamiddag even met Jan naar het Festival van Vlaanderen (M@de festival) en dan was er ’s avonds nog een drink na de scoutsvergadering die eigenlijk wel wat uitgelopen was.

Deze morgen vroeg uit de veren (afschuwelijk, zo op ‘mijn’ uitslaapdag) want er stond een rondleiding op het programma op de werf aan het Sint-Pietersstation. Wreed interessant en nu weet ik veel beter wat de plannen zijn en hoe de tekeningen te interpreteren, maar daarna was er nog een drankje en ook dat is een beetje uitgelopen.

Zo goed als pas thuis en nu de kinderen oppakken en eens gaan kijken wat er zoal te doen is op deze allerlaatste Flikkendag.

Volgende week belooft een pak minder druk te worden. Oef! Er staat maar één ding op de planning, en dat is dan nog voor zaterdag: Coldplay! Iets waar ik dus al lang naar uitkijk. In de loop van volgende week maar goed uitrusten zodat ik er tegen dan fris opsta.