Op het thuisvlak was er een beetje stress de laatste dagen. Het zal wel uitklaren, daar ben ik van overtuigd. Als het niet vanzelf gaat dan vinden we wel een andere manier.
Ja, er is teleurstelling, maar nog veel meer en vooral: ongerustheid. Veel meer ga ik daar niet over zeggen. Aan oplossingen werken, des te meer.
hou de moed erin
Is het echt wel zo erg?
ik vind het wel moedig dat jullie ook deze zijde van de opvoeding even aanhalen, in alle respect voor jullie kinderen, dus zonder meer details. Het gebeurt overal wel eens, ook al zijn onze kinderen gezegend met alles wat ze moeten hebben, vooral dan goede ouders zoals jullie overduidelijk zijn… Er wordt vind ik niet graag over gepraat… Ik ben blij dat jullie dit hier wel even doen. Het allerbeste verder!
@Mieke: Dat is de enige reden waarom ik er iets van gezegd heb. Opvoeden is niet alleen de positieve dingen, af en toe krijg je een slag(je) in je gezicht. De details zijn uiteindelijk niet belangrijk, behalve voor ons en of het dan wel zo erg is? In ons ogen ‘erg’ genoeg om ervan te verschieten (en zoals Michel ook schreef: nog niet zo erg als dat er andere kinderen zouden zijn gepest), in een ander zijn ogen is het misschien een detail, dus perspectief is ook hier weer alles.
Ik zeg het al zoveel: wij zijn gezegend met zeer brave kinderen, maar iedereen, kind of volwassene, gaat weleens in de fout en dat mag dan ook eens gezegd worden. Ze zijn braaf, maar nog altijd geen heiligen 🙂
helemaal takkoord met wat mieke zegt. verder heb ik zelf enkel ervaring met de andere zijde: mijn ma teleurgesteld weten in mij. ook wel één van de ergste dingen die je als kind kunnen overkomen, vond ik. dan was het altijd toch een enorme troost om voelen dat die teleurstelling vooral gevoed werd door bezorgdheid, en in the end een grenzeloos vertrouwen in ‘het komt goed’. bij deze: goede moed vooruit, ik hoop dat alles snel weer in de de plooi ten huize jullie.