Er waren halve plannen voor vandaag. Vaag overeengekomen vorige vrijdag: als er zondag niets te doen was en als het mooi weer zou zijn en als … Ge kent dat wel. We gingen deze voormiddag bellen om te concretiseren.
Anna was lastig deze ochtend en klaagde over oorpijn. Nu ja: ze klaagde eigenlijk ook gewoon, oorpijn was maar één van de dingen. Aandacht is waarschijnlijk het beste medicijn, een beetje Junifen helpt ook altijd en ja hoor, een half uur later was er niets meer aan de hand.
En toen werd er eindelijk over en weer gebeld om concreter af te spreken en bleken we alletwee een beetje niet veel zin te hebben. Hier omdat ik een beetje ongerust was over Anna, daar omdat er hoofdpijn was en kinderen die niet echt zin hadden om iets te doen.
In plaats van weg te gaan met de kinderen heb ik dan maar gekookt, een middagdutje gedaan, de kinderen fruit gegeven en de keuken opgekuist en dan voor het avondeten gezorgd.
’t Is ook een plan.