’t Is weer van datte: een week die tot de nok toe vol zit met vergaderingen en andere extra afspraken. Deze keer zijn het trouwens niet alleen mijn activiteiten die allemaal samen vallen. De kinderactiviteiten zijn deze week ook door elkaar geschud én er zijn een paar extra dingen, waardoor enige reorganisatie aan de orde is. Michel doet er van zijn kant dan ook nog een schepje bovenop, wat betekent vollen bak hier ten huize.
Druk, druk, druk dus en ik ben dan iemand die niet op tijd in zijn bed kan kruipen, als dat al mogelijk is. Resultaat: lichtjes vreselijk moe.
Maar we staan er voor en moeten erdoor. Volgende week een dagje compensatieverlof zodat ik een lang weekend heb en een week die voor de rest ‘normaal’ is. Tijd genoeg dus om dan in te halen wat ik nu tekort kom.