Louis was aan het uitkijken voor Sinterklaas. Het had geen naam. Niet dat de andere drie niet benieuwd waren, maar de anticipatie van Louis sloeg toch alles.
Gisterenavond gingen Jan en Anna zonder problemen naar bed. Zelie en Louis hadden avondvergadering op de scouts, dus zouden zij sowieso iets later in bed zitten. Zeker omdat zij, voordat ze vertrokken, hun schoen nog niet gezet hadden. Maar het is maar één keer Sinterklaas, dus dat bedtijduur stak zo nauw nog niet.
Terwijl de jongsten in bed zaten en de oudsten op de scouts, ben ik nog de kadootjes gaan halen: een paar bestellingen bij de Colruyt die gisteren toekwamen; de rest bij mamie kwestie van een goede verstopplaats te hebben. In de Colruyt ook nog eten gekocht en dat tegen de zetels van de kinderen gelegd. Want ja, er is een kleine spleet tussen de rug van de zetels en de hoedenplank in de auto. Ik had geen tijd meer tussen de boodschappene en naar mamie rijden om ook nog eerst eens langs thuis te passeren en het zou net moeten lukken dat ze voor een keer achterom kijken. Behalve eten was er dus niets te zien.
Alles verliep vlot. Zelie en Louis hadden geen enkel vermoeden van de inhoud van de koffer. Ze gingen braaf naar binnen, namen hun brieven en schoenen en begonnen te schrijven. Ook de brief voor Jan en Anna. Terwijl zij naar boven gingen, nam ik vlug de wortels uit de koffer en legde die op tafel.
Ze hebben het uiteindelijk nog een uur gerokken vooraleer ze eindelijk klaar waren om naar bed te gaan. Een half uur nadat ze in bed lagen ging ik terug naar beneden om de koffer eindelijk leeg te halen. Deur zachtjes open, koffer zachtjes open, met de eerste lading speelgoed naar binnen. Ik moest nog iets vragen aan den anderen over het speelgoed en was op normale toon aan het spreken, toen ik plots een zacht stemmetje hoorde: ‘maar mama?’ Louis stond bovenaan de trap. Hoe stil ik ook geweest was met de deur, hij had ze horen opengaan (niet toe, want ze stond nog open) en vroeg dus wie er was.
Bijna betrapt dus. Ik heb hem maar uitgelegd dat ik de auto aan het uitlegen was en dat er dus niemand was (hij was er waarschijnlijk van overtuigd dat Sinterklaas in eigen persoon binnengekomen was) en na een beetje aandringen is hij dan toch weer in zijn bed gekropen.
Daarna durfde ik niet onmiddellijk het speelgoed klaarleggen. Wat ge niet over moet hebben voor uw kinderen. Ik was van plan om ten laatste om 22u in mijn bed te zitten, maar omdat Louis om 21u30 nog niet sliep, wou ik zeker nog een uur wachten vooraleer met de Sinterklaasvoorbereidingen te beginnen.
Uiteindelijk zat ik om 23u30 in mijn bed, na de tafel gedekt te hebben en de living “ingericht’ te hebben (spelletjes uithalen en doen alsof Zwarte Piet ermee gespeeld heeft en zo, wel grappig). De wekker stond klaar voor deze ochtend om 6u20 om dan de kniknakjes uit te strooien.
De voorbereidingen waren dus buiten Louis gerekend. Om 4u stond hij al aan mijn bed. Stante pede mocht hij terug gaan slapen, maar om 5u30 stond hij er terug, ditmaal met Jan. Beiden terug naar bed gestuurd, niet nadat ze eerst het licht hadden aangedaan en de kadoos gevonden hadden. Ze stonden er weer om 6u30. Op dat moment was ik net het snoepgoed op de tafel beneden aan het strooien. Razendsnel deed ik het licht uit en zo mocht ik mij plots stokstijf stil houden. Wat nu gedaan? Maar plots ging boven het licht weer uit en hoorde ik hen verdwijnen uit de living. Ik wist dat het van zeer korte duur zou zijn en dus haastte ik mij om (in het donker) rap de koekjes uit te gieten en de overschot weg te steken en rende daarna naar het toilet.
Ik zat er net op toen ik Louis en Jan hoorde roepen, of het nu al tijd was om op te staan. Ik ging naar boven om te proberen om hen nog eventjes in bed te steken, maar net toen ze erin zaten stonden Anna en Zelie op de gang. De jongens mochten ook maar weer uit bed en zo konden ze met hun vieren aan hun Sinterklaasontdekkingen beginnen.
Ze waren content met hun kadootjes en hun kreten toen ze de ontbijttafel zagen waren ook niet van de poes. Ik ben nog een tijdje bij hen gebleven om te helpen kadootjes openmaken en in elkaar steken, maar daarna ben ik toch nog een goed uur in mijn bed gekropen. Zo’n onderbroken nacht is ook niet alles.
Bij ons was het half zeven toen Ward wakker werd. Ik ben de laatste twee nachten pas om één uur gaan slapen, dus ik was nog kapot. Hopelijk vanavond wat slaap inhalen!
wegens zelf kinderloos gaat die gekte helaas een beetje aan mij voorbij. dus extra fijn (en hilarisch) om lezen is dit voor mij.
Ik neem aan dat de kinderen je blog niet lezen?
Nog niet 🙂
Ik kreeg deze nacht om 5u10 ineens een “ingeving” : ik – ik bedoel dus : De Sint – was de tekeningen en de wortels vergeten mee te nemen. Ook op mijn allerstilste terug naar beneden, tekeningen en wortels verstopt, en dan even stil terug naar boven. Gelukkig zijn ze er niet van wakker geworden.
Verder is het een absoluut succes : de “grote stukken” waren verstopt onder een dekentje waarop nog snoep en mandarijntjes lagen. Eerst hebben ze dus met de kleine dingen gespeeld, en daar waren ze al bijzonder blij mee. En dan, na een uurtje of wat, werden de grote stukken ontdekt. Het is nu bijna 17u, en we hebben ze nog niet gehoord vandaag 🙂
Spannend verhaal seg! Het is duidelijk niet altijd evident om alles stiekem te doen met 4 pagadders, de ene al wat nieuwsgieriger dan de andere 🙂
Gelukkig heeft Louis het geheim niet ontdekt!
Lol, wij hoorden om 2u. ’s nachts vrolijk gebabbel beneden. Onze jongens waren opgestaan en al doodleuk met hun cadeaus aan het spelen. Ze hadden niet eens door dat het nog midden in de nacht was!
Ze zijn dan braaf terug naar bed gegaan, maar om 6u. was het definitief gedaan met slapen.